дзьмухаве́ц, ‑хаўца, м.
Разм. Адуванчык. На цёмнай ужо, сакавітай траве абочын камячкамі кволага пуху стаіць дзьмухавец. Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)