senior​1 [ˈsi:niə] n.

1. старэ́йшы;

She is my senior by 2 years. Яна старэйшая за мяне на два гады.

2. ву́чань старэ́йшых кла́саў

3. AmE студэ́нт апо́шняга ку́рса

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

óber

a

1) ве́рхні, вышэ́йшы

2) гало́ўны, старэ́йшы, вярхо́ўны

die ~en Schúlklassen — старэ́йшыя кла́сы шко́лы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

сеньёр​1

(лац. senior = старэйшы)

землеўладальнік у сярэдневяковай Зах. Еўропе, што меў неабмежаваную ўладу на тэрыторыі, якой валодаў; вярхоўны феадал (сюзерэн) у адносінах да сваіх васалаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мані́ць, маню, маніш, маніць; незак.

Абманваць, хлусіць, гаварыць няпраўду. Пра што б.. [Галаўня] ні гаварыў, Клаве здавалася, што ён маніць, хітруе. Гроднеў. [Бацька:] — На, маёй вады выпі, з вайны. Хлапчук прыклаўся губамі да баклажкі, а старэйшы [сын] недаверліва зірнуў на бацьку. — Маніш, што з вайны вада. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гарнавы́, ‑ая, ‑ое.

1. Які мае адносіны да горна (гл. горан). Гарнавы інструмент.

2. у знач. наз. гарнавы́, ‑ога, м. Рабочы пры горне. Тут быў старэйшы гарнавы першай домны, таксама ўзнагароджаны ордэнам Леніна, настаўнік дзесяткаў гарнавых, якім ён аддаваў свой вялікі саракагадовы вопыт. Мікуліч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

п’яню́га, ‑і, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑нюзе, Т ‑ай (‑аю), ж.

Разм. пагард. Тое, што і п’яніца. Прыцягнуўся нарэшце і Паўлюк Гвардыян, старэйшы брат Цімафея Міронавіча Гвардыяна, але — не ў пару яму — зусім нікчэмны, шалапутны мужык — вялікі гультай і п’янюга. Зарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

majordomo

[,meɪdʒərˈdoʊmoʊ]

n., pl. -mos

1) дварэ́цкі -ага m. (старэ́йшы слуга́ ў карале́ўскім, па́нскім ці бага́тым до́ме)

2) ста́ршы лёкай, акано́м -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

опо́ра ж., в разн. знач. апо́ра, -ры ж., апі́рышча, -шча ср.;

то́чка опо́ры пункт апо́ры;

ста́рший сын — опо́ра семьи́ старэ́йшы сын — апо́ра (апі́рышча) сям’і́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

boy​1 [bɔɪ] n.

1. хло́пчык, хло́пец, хлапе́ц, юна́к

2. сын;

my eldest boy мой старэ́йшы сын

3. слуга́;

a messenger boy хло́пчык-пасы́льны

♦

the boys in blue infml палі́цыя

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

сеньяра́т

(с.-лац. senioratus, ад лац. senior = старэйшы)

1) форма спадчыннасці, паводле якой трон або маёмасць пераходзіць самаму старшаму члену роду;

2) улада сеньёра ў сярэдневяковай Зах. Еўропе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)