regular

[ˈregjələr]

adj.

1) звыча́йны, нарма́льны; зго́дны з пра́вілам

regular features — пра́вільныя ры́сы тва́ру

2) рэгуля́рны, ста́лы, сыстэматы́чны

regular attendance — рэгуля́рнае наве́дваньне

a regular customer — ста́лы паку́пнік

3) Gram. пра́вільны (дзеясло́ў)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

constant [ˈkɒnstənt] adj.

1. пастая́нны, нязме́нны, заўсёдны;

constant complaints няспы́нныя ска́ргі

2. нязме́нны, ста́лы;

constant voltage пастая́ннае напру́жанне

3. ве́рны;

a constant friend ве́рны ся́бра

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

bywalec

м. бывалы (хаджалы) чалавек;

stały bywalec — заўсёднік; сталы наведвальнік (наведнік)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

dojrzały

dojrzał|y

1. спелы;

2. сталы;

~a kobieta — сталая жанчына

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

замы́ліцца, ‑ліцца; зак.

Стаміцца, змучыцца, пакрыцца пенай (пра каня). Араць бы яшчэ нішто, каб конь сталы, а то .. бяжыць-бяжыць, што не справіцца за плугам ісці, засапецца, замыліцца, стане. Крапіва.

замылі́цца, ‑лю́ся, ‑лі́шся, ‑лі́цца; зак.

Разм. Падтуліць, сцяць вусны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расквітне́лы, ‑ая, ‑ае.

1. Які расквітнеў, распусціўся. За вёскаю з азёрнай гладдзю Зліваўся расквітнелы лён. Смагаровіч.

2. перан. Які стаў прыгожым, здаровым, дасягнуўшы росквіту. // Ажыўлены, радасны. Дуня і ўчотчыца Галя, абедзве прыбраньгя, расквітнелыя, як у вялікае свята, дапамагалі накрываць сталы. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чыгу́начнік, ‑а, м.

Работнік чыгуначнага транспарту. Міхал Баўдзей зараз таксама быў безработным: яго зволілі са службы за ўдзел у забастоўцы чыгуначнікаў. Колас. Трэба аддаць належнае французскім чыгуначнікам, якія захоўвалі сталы парадак ва ўсім гэтым шуме і тлуме шматтысячнага патоку; пасажыраў. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ссу́нуць, -ну, -неш, -не; ссунь; -нуты; зак.

1. каго-што. Зрушыць, скрануць.

С. з месца што-н.

2. каго-што. Сунучы, скінуць што-н., перамясціць.

С. салому з воза.

С. снег са страхі.

3. што. Пра галаўны ўбор: перамясціць.

С. капялюш на лоб.

5. што. Сунучы, рухаючы, наблізіць адно да другога; насупіць, нахмурыць (пра бровы).

С. сталы.

С. бровы.

|| незак. ссо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. ссо́ўванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

возмужа́вший

1. прич. які́ (што) узмужне́ў, які́ (што) памужне́ў, які́ (што) пастале́ў;

2. прил. узмужне́лы, ста́лы; памужне́лы, пастале́лы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

БАРА́Н Івашка, майстар разьбярнай і сталярнай справы ў 2-й пал. 17 ст. Паходзіў з Беларусі. Працаваў у Аружэйнай палаце Маскоўскага Крамля. У 1684 у складзе арцелі бел. цесляроў і разьбяроў рабіў крэслы, куфэркі, паднасныя сталы і інш. па-мастацку аздобленыя рэчы для царскіх харомаў.

т. 2, с. 291

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)