Ся — выгук, каб спыніць гутарку: Sia! dzieci (Варл.), ’ша!’: Ціха, ся! (ашм., Стан.). Запазычана з т. зв. літвацкага дыялект мовы ідыш, дзе замест š вымаўляецца s, параўн. Астравух, Ідыш-бел. сл., 27. Гл. ша.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

shut down

а) зачыні́ць (фа́брыку), спыні́ць часо́ва (пра́цу)

б) зачыня́ць, ліквідава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

nip in the bud

спыні́ць, здушы́ць у зача́тку, зьні́шчыць у ко́рані

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

finish with

а) спыні́ць, не праця́гваць

б) парва́ць сябро́ўства з кім

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

mankíeren

vi

1) адсу́тнічаць, манкі́раваць, прагу́льваць

2) спыні́ць плацяжы́ [вы́плату], збанкрутава́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

stópfen

1) цырава́ць

2) набіва́ць (люльку)

3)

~! — (каманда) спыні́ць аго́нь

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

даво́лі, прысл.

1. (у спалучэнні з прым. або прысл.). У значнай ступені, у вялікай колькасці.

Прыйшлося дабірацца д. доўга.

2. безас., у знач. вык. Дастаткова, колькі трэба.

Дома ўсяго д.

3. безас. з інф. або з Р. Хопіць, досыць, пара спыніць.

Д. слоў, справа патрэбна!

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

забастава́ць

1. ánfangen zu stréiken; in Streik tréten*; die Árbeit níederlegen (спыніць работу)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

обо́рвать сов.

1. абарва́ць, мног. паабрыва́ць;

2. (оторвать) адарва́ць, мног. паадрыва́ць;

обо́рвать ве́шалку адарва́ць ве́шалку;

обо́рвать звоно́к адарва́ць звано́к;

3. перен. (прекратить действие) абарва́ць; (остановить) спыні́ць;

обо́рвать пе́сню абарва́ць (спыні́ць) пе́сню;

4. перен. (заставить замолчать) разг. абарва́ць (каго);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пазакрыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

1. Закрыць, накрыць чым‑н. усіх, многіх або ўсё, многае. Пазакрываць дзяцей коўдрамі.

2. Скласці што‑н. разгорнутае — пра ўсё, многае. Пазакрываць парасоны.

3. Закрыць, спыніць доступ куды‑н. ва ўсіх, многіх напрамках. Пазакрываць усе дарогі ў горад.

4. Спыніць дзейнасць, існаванне ўсіх, многіх устаноў, прадпрыемстваў і пад. Пазакрываць магазіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)