Sit tibi consultum: mulierum spernere vultum

Вось табе добрая парада: пагарджай жаночай прыгажосцю.

Вот тебе добрый совет: презирай женскую красоту.

бел. 3 красы вады не піць. Не краса красіць, а розум. Краса да вянцэ, а розум да канца. Не шукай красаты, а шукай дабраты. 3 ліца не спячэш блінца. Красатой гаршка не закрасіш. Не той харош, хто тварам прыгож, а той харош, хто на спра­ву гож.

рус. Не ищи красоты, а ищи доброты. Не гонись за красотой, тянись за разумом. Красота до вечера, доброта навек. Красоту уносят годы, доброту не унесут. С лица воду не пить, умела бы пироги печь. Красотой сыт не будешь. Красота приглядится, а ум вперёд пригодится.

фр. Bonté dépasse beauté (Доброта превосходит красоту). Beauté de femme n’enrichit l’homme (Женская красота не обогощает мужчину).

англ. Beauty is but skin deep (Красота не глубже кожи). Virtue lives when beauty dies (Добродетель живёт, когда красота уже умерла).

нем. Ach wie bald schwindet Schönheit und Gestalt (Ax, как скоро исчезает красота и форма). Schön Gestalt verliert sich (Прекрасная форма теряется).

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

внуше́ние ср.

1. выкліка́нне, -ння ср.; усяле́нне, -ння ср., пасяле́нне, -ння ср., нада́нне, -ння ср.; навява́нне, -ння ср.; см. внуша́ть 1;

2. (наущение) намо́ва, -вы ж., намаўле́нне, -ння ср.; (уговор) угаво́р, -ру м.; (совет) пара́да, -ды ж.;

он де́йствует по внуше́нию прия́телей ён дзе́йнічае па намо́ве пры́яцеляў;

она́ не слу́шалась внуше́ний яна́ не слу́халася пара́д (угаво́раў);

3. (выговор) вымо́ва, -вы ж.; (напоминание) напамі́нак, -нку м.;

сде́лать стро́гое внуше́ние зрабі́ць стро́гую вымо́ву (стро́гі напамі́нак);

4. унушэ́нне, -ння ср.; (гипноз) гіпно́з, -зу м.;

ма́ссовое внуше́ние ма́савы гіпно́з;

лечи́ть внуше́нием лячы́ць унушэ́ннем (гіпно́зам);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

подава́ть несов. падава́ць; (давать) дава́ць;

подава́ть весть падава́ць ве́стку;

подава́ть го́лос падава́ць го́лас;

подава́ть мысль падава́ць ду́мку;

подава́ть в отста́вку падава́ць у адста́ўку;

подава́ть по́вод к чему́-л. дава́ць падста́ву для чаго́е́будзь, станаві́цца прычы́най чаго́;

подава́ть приме́р падава́ць пры́клад;

подава́ть ру́ку падава́ць руку́;

подава́ть сове́т дава́ць пара́ду;

подава́ть телегра́мму дава́ць тэлегра́му;

подава́ть кома́нду воен. падава́ць кама́нду;

подава́ть пальто́ падава́ць паліто́;

подава́ть на стол падава́ць на стол;

по́езд подаю́т на пе́рвую платфо́рму цягні́к падаю́ць на пе́ршую платфо́рму;

подава́ть мяч спорт. падава́ць мяч;

подава́ть ло́шадь наза́д падава́ць каня́ наза́д;

а́втор подаёт свои́х геро́ев правди́во и я́рко а́ўтар падае́ сваі́х геро́яў праўдзі́ва і я́рка;

подава́ть заявле́ние, апелля́цию падава́ць зая́ву, апеля́цыю;

ры́бу подаю́т под бе́лым со́усом ры́бу падаю́ць пад бе́лым со́усам;

подава́ть наде́жды падава́ць надзе́і;

не подава́ть при́знаков жи́зни не падава́ць прыкме́т жыцця́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лад I (род. ла́ду) м.

1. (общественное устройство) строй; (установленный порядок) устро́йство ср.;

дзяржа́ўны л. — госуда́рственный строй;

саве́цкі л. — сове́тский строй;

сацыялісты́чны л. — социалисти́ческий строй;

грама́дскі л. — обще́ственное устро́йство;

2. (мир, порядок) лад; согла́сие ср.;

3. (способ, образец) лад;

на старасве́цкі л. — на стари́нный лад;

4. (повседневный, привычный уклад) обихо́д;

5. настро́ение ср.;

ліры́чны л. — лири́ческое настро́ение;

6. муз. (тональность) лад;

7. чаще мн. (гитары, гармоники и т.п.) лады́;

8. (языка) строй;

граматы́чны л. — граммати́ческий строй;

дайсці́ да ла́ду — доби́ться то́лку;

прыйсці́ да ла́ду — прийти́ к согла́сию;

прыве́сці (даве́сці) да ла́ду — привести́ в поря́док;

ісці́ на л. — идти́ на лад;

перарабі́ць на свой л. — переде́лать на свой лад;

(калі́) на до́бры л. — (е́сли) по-настоя́щему, как поло́жено;

быць не ў лада́х — быть не в лада́х;

на ўсе (на ро́зныя) лады́ — на все (на ра́зные) лады́;

ла́ду не дабра́ць — то́лку не доби́ться;

наве́сці л. — навести́ поря́док;

даць л. — привести́ в поря́док;

не ў л. — не в лад;

не ў ладу́; не ў лада́х — не в ладу́; не в лада́х;

ні скла́ду, ні ла́ду — ни скла́ду, ни ла́ду;

скланя́ць на ўсе лады́ — склоня́ть на ра́зные лады́;

у лад — в лад;

у ладу́, у лада́х — в ладу́, в лада́х;

любо́ў ды л.сове́т да любо́вь;

спява́ць на но́вы л. — петь на но́вый лад;

настро́іцца на і́ншы л. — настро́иться на друго́й лад;

на адзі́н л. — на оди́н лад;

адкла́д не ідзе́ на л.посл. не откла́дывай в до́лгий я́щик

лад II (род. ла́ду) м., грам. наклоне́ние ср.;

абве́сны л. — изъяви́тельное наклоне́ние;

зага́дны л. — повели́тельное наклоне́ние;

умо́ўны л. — сослага́тельное наклоне́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)