абме́сці (пыл, снег і г. д.) ábfegen vt
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
атрэ́сці, атрасу́, атрасе́ш, атрасе́; атрасём, атрасяце́, атрасу́ць; атро́с, атрэ́сла; атрасі́; атрэ́сены; зак., што.
Трасучы, ачысціць, зняць што-н.; абкалаціць, абабіць.
А. снег з ботаў.
А. яблыню.
|| незак. атраса́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
абкача́ць сов. вы́валять, обваля́ть;
а. у снег — вы́валять (обваля́ть) в снегу́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
ды¹, злуч.
1. спалучальны. Ужыв. для сувязі аднародных членаў сказа і цэлых сказаў; адпавядае па знач. злучніку «і».
Дзень ды ноч.
Журботна гудзелі правады ды стукалі вароты.
2. далучальны. Далучае сказы і члены сказа, якія дапаўняюць, развіваюць ці паясняюць раней выказаную думку.
Пайшоў снег, ды яшчэ які снег.
3. супраціўны. Ужыв. для далучэння сказаў або асобных членаў сказа са знач. супрацьпастаўлення; блізкі па знач. да злучнікаў «але», «аднак».
Людзі паміралі, ды не спынялі барацьбы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
забіва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.
1. гл. забіць¹.
2. без дап. Пападаць, пранікаць (пра струмені вады, снег і пад.).
Прыкрыць брызентам, каб дождж не забіваў.
3. Душыць, мучыць (пра кашаль).
Кашаль забівае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
абцерушы́ць, -церушу́, -цяру́шыш, -цяру́шыць; -цяру́шаны; зак., што.
1. Абтрэсці, абабіць (пыл, снег і пад.) з чаго-н.
А. пясок з вопраткі.
2. Памяўшы, аддзяліць, вытрасці.
А. каласы.
|| незак. абцяру́шваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
крупи́чатый крупи́тчатый
1. (зернистый) крупча́сты;
крупи́чатый крупи́тчатый мёд крупча́сты мёд;
крупи́чатый крупи́тчатый снег крупча́сты снег;
2. (о муке) крупча́тка, -кі ж.; (о хлебе и пр.) з крупча́ткі.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
Во́кідзь ’густы снег, які падае камякамі’ (Янк. III), о́кыдʼ снег, які выпадае ранняй вясной пасля таго, як зімні снег ужо растаў, окітʼ‑ ’вясенні снег, які выпадае на кароткі час і звычайна скора растае’ (Талст., 13). Рус. дыял. о́кидь ’шэрань, іней’, карп. окидь ’іней, лёд, снег на ветках дрэў; вясенні замаразак’ (Талст., 13), мар.-славац. окуď ’сыры снег, які ў вялікім мностве ляжыць на дрэвах’. Аддзеяслоўнае ўтварэнне ад окідаць (Махэк₂, 313); не звязана з серб.-харв. кити́на ’камякі снегу на галінках дрэў’, о̀китити ’упрыгожыць’, як гэта лічыць Талстой, 13, таму што яны належаць да гнязда кітка і г. д. (Скок, 2, 73). У семантычных адносінах параўн. вобліў (гл.) галалёдзіца, лёд, якім пры галалёдзіцы пакрываюцца дрэвы’, ад абліць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
напярэ́дадні, прысл. і прыназ.
1. прысл. Непасрэдна перад якім-н. днём, перад якой-н. падзеяй.
Н. выпаў першы снег.
2. чаго, прыназ. з Р. Перад чым-н.
Сустрэцца н.
Новага года.
Н. выбараў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
рыхле́ць, ‑ее; незак.
Станавіцца рыхлым, рыхлейшым. Снег рыхлее.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)