delegacja

ж.

1. дэлегацыя;

2. разм. камандзіроўка;

delegacja służbowa — службовая камандзіроўка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Díenststellung

f -, -en

1) паса́да, ме́сца

2) службо́вая фу́нкцыя

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Díenstvorschrift

f -, -en вайско́вы стату́т, службо́вы зага́д, службо́вая інстру́кцыя

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Sheriff

[ʃε'rif]

m -s, -s шэры́ф (службовая асоба ў ЗША)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Ámtmann

m -es, -männer або -leute службо́вая асо́ба, чыно́ўнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ты́сяцкі, ‑ая, ‑ае.

1. У Старажытнай Русі — начальнік ваеннага апалчэння.

2. Выбарная службовая асоба ад сялян, вясковы старшыня (да рэформы 1861 г.).

3. Галоўны распарадчык у старадаўнім рускім вясельным абрадзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бюракра́т, -а, М -ра́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Прадстаўнік бюракратыі, чыноўнік.

2. Службовая асоба, якая выконвае абавязкі фармальна, не ўнікаючы ў сутнасць справы; букваед, валакітчык (зневаж.).

|| ж. бюракра́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так (да 2 знач.).

|| прым. бюракра́цкі, -ая, -ае (да 2 знач.; разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

the chief executive

1)

а) губэрна́тар шта́ту

б) мэр го́раду

2) адміністра́тар (фі́рмы, кампа́ніі), службо́вая асо́ба

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

цэ́нзар, ‑а, м.

1. У старажытным Рыме — службовая асоба, якая ведала цэнзам (у 1 знач.), сачыла за паступленнем падаткаў, ажыццяўляла нагляд за норавамі і пад.

2. Службовая асоба, якая ажыццяўляе цэнзуру (у 2 знач.). — Калі праз дзве гадзіны цэнзар не прыйдзе канфіскоўваць кнігу, значыць яе можна пускаць у людзі. С. Александровіч. Рэвалюцыйная дзейнасць Міцкевіча ў 1848–1849 гадах абвастрыла пільнасць царскіх цэнзараў. Лойка. // Уст. У бурсе — вучань, абавязаны сачыць за паводзінамі класа.

[Ад лац. censor.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

officer [ˈɒfɪsə] n.

1. афіцэ́р;

a commanding officer камандзі́р

2. чыно́ўнік, службо́вая асо́ба, слу́жачы;

an administrative officer адміністраты́ўны слу́жачы;

officers of state дзяржа́ўныя слу́жачыя

3. паліцэ́йскі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)