алья́нс

(фр. alliance)

1) саюз, аб’яднанне дзяржаў або арганізацый на аснове дагаворных абавязацельстваў (напр. міжнародны кааператыўны а.);

2) шлюбны саюз.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

усесаю́зны, ‑ая, ‑ае.

Агульны для ўсяго Савецкага Саюза, які мае значэнне для ўсіх народаў СССР. Усесаюзны Ленінскі Камуністычны Саюз Моладзі. Данбас — усесаюзная качагарка. Усесаюзны рэкорд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Industríeverband

m -(e)s, -verbände

1) прамысло́вы прафесіяна́льны саю́з

2) саю́з прамысло́ўцаў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

СБП (Саюз беларускіх пісьменнікаў) Verband der belarussischen Schriftsteller (gegründet in 1934)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

unia

ж. унія; саюз; аб’яднанне;

unia celna — мытны саюз;

unia personalna — персанальная унія;

unia kościelna — царкоўная унія;

unia Europejska — Еўрапейскі саюз;

unia Lubelska гіст. Люблінская унія

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

coalesce

[,koʊəˈles]

v.i.

1) спалуча́цца, аб’ядно́ўвацца; зраста́цца

2) увахо́дзіць у саю́з, рабі́ць каалі́цыю

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

nierozerwalny

неразрыўны, непарыўны;

nierozerwalny związek — неразрыўны саюз

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Бунт 1 ’мяцеж’. Рус. бунт (з пачатку XV ст.), укр. бунт. Запазычанне з польск. bunt < ням. Bund саюз’ (’саюз’ > ’змова’ > ’бунт’). Дзеясловы бунтава́ць, рус. бунтова́ть, укр. бунтува́ти таксама лічацца запазычаннем з польск. buntować ’тс’. Бернекер, 101; Фасмер, 1, 241, 242; Брукнер, 49; Фасмер, RS, 6, 169; Шалудзька, Нім., 23; Рыхардт, Poln., 38; Кюнэ, Poln., 47. Гл. яшчэ Булыка, Запазыч., 51–52. Версія пра непасрэднае запазычанне з ням. не пераконвае (так Чарных, РЯШ, 1961, № 4, 97; Рудніцкі, 256). Да бунт < ням. Bund ’саюз’ семантычную паралель з іранскіх моў прыводзіць Абаеў, Зб. Баркоўскаму, 14.

Бунт 2 ’вязка, звязак’ (Арх. Бяльк., слонім., Інстр. III, Касп.), ’вязка, мяшок’ (Нас.), бу́нцік (Гарэц.). Укр. бунт ’тс’. Рус. бунт ’кладка; мяшкі з мукой’, бунт пеньки. Запазычанне з польск. bunt ’тс’ (а гэта з ням. Bund ’тс’, да binden звязваць’). Магчыма і непасрэднае запазычанне з ням. Параўн. Брукнер, 49; Фасмер, 1, 241; Шанскі, 1, Б, 227; Рудніцкі, 256; Шалудзька, Нім., 23.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

SU

= Sowjetunion – гіст. Савецкі Саюз

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Verbündung

f -, -en саю́з, каалі́цыя

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)