ла́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Самка аленя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інды́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак. ж.

Самка індыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фаза́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Самка фазана.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

па́ва

(польск. pawa, ад ст.-в.-ням. pfāwo)

самка паўліна.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

прыпло́дны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае прыплод, які дае прыплод. Прыплодная самка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кена́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Разм. Канарэйка-самка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Wéibchen

n -s, - заал. са́мка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Äffin

f -, -nen ма́лпа (самка)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Báche

f -, -n са́мка дзіка́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

гіз, -а і -у, м. (разм.).

1. -у, гл. гізаваць.

2. -а, мн. -ы́, -о́ў. Вялікая муха, самка якой жывіцца кроўю жывёлы і чалавека; сляпень.

Г. напаў на скаціну.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)