ле́сенка

1. (неподвижная, обычно в здании) ле́свічка, -кі ж., усхо́дкі, -дак ед. нет; ле́скі, -сак ед. нет;

2. (приставная) драбі́нкі, -нак ед. нет, ле́скі, -сак ед. нет; см. ле́стница.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зулу́сы, ‑аў; адз. зулус, ‑а, м.; зулуска, ‑і, ДМ ‑лусцы; мн. зулускі, ‑сак; ж.

Народнасць Паўднёвай Афрыкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тунгу́сы, ‑аў; адз. тунгус, ‑а, м.; тунгуска, ‑і, ДМ ‑гусцы; мн. тунгускі, ‑сак; ж.

Устарэлая назва эвенкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фрэ́ска, -і, ДМ фрэ́сцы, мн. -і, -сак, ж.

1. Карціна, напісаная вадзянымі фарбамі на свежаатынкаванай сцяне.

Фрэскі манастыра.

2. Від жывапісу: насценны роспіс.

|| прым. фрэ́скавы, -ая, -ае.

Ф. жывапіс.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Вярзёнка ’шырокі пояс, плецены з воўны’ (палес., Сак.). Утворана ад прыметніка вярзёны (< вьрзенъ) і суф. ‑ка. Да вярзці́ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дако́скі, ‑сак; адз. няма.

Разм. Завяршэнне касьбы. Саўгасныя хлопцы Пайшлі на дакоскі Па росах пякучых, Па золкай атаве. Калачынскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

велікару́сы, ‑аў; адз. велікарус, ‑а, м.; велікаруска, ‑і, ДМ ‑цы; мн. велікарускі, ‑сак; ж.

Тое, што і рускія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апі́ска, ‑і, ДМ ‑цы; Р мн. ‑сак; ж.

Памылка ў пісьмовым тэксце, зробленая праз няўважлівасць, рассеянасць. Зрабіць апіску.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лао́сцы, ‑аў; адз. лаосец, ‑сца, м.; лаоска, ‑і, ДМ ‑сцы; мн. лаоскі, ‑сак; ж.

Тое, што і лао.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плю́ска, ‑і, ДМ плюсцы; Р мн. ‑сак; ж.

Утварэнне з лісцяў, якое абкружае аснову плода або ўвесь плод.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)