га́лій

(н.-лац. gallium, ад лац. Gallia = Францыя)

хімічны элемент, рэдкі метал серабрыста-белага колеру.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

няча́сты, ‑ая, ‑ае.

Які адбываецца, здараецца, паўтараецца і пад. не вельмі часта; рэдкі. У тайзе мароз шчапаў дрэвы, ноч далёка і доўга раскідвала гучнае рэха, і Цаліна, якая ўжо засынала, пачула гэтыя нячастыя марозныя гукі. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вана́дый ’рэдкі метал’ (КТС). Праз рускае пасрэдніцтва з ням. Vanadium, Vanadin (Шанскі, 1, В, 16–17; Рудніцкі, 1, 306).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Не́пладзь ’бясплодная жывёліна’: кобыла неплодзь (Нас.). Згодна з Карскім (2–3, 41), рэдкі архаізм, дзе захавалася аснова на ‑ǐ‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Cásus

['ka:]

m -, -

1) ка́зус, (рэ́дкі) вы́падак

2) грам. склон

oblíquer ~ — уско́сны склон

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

прале́сак Сцежка, паласа ў лесе; рэдкі лес, які чаргуецца з палямі, палянамі (Кузн. Касп., Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

радчэ́й прысл разм, радчэ́йшы разм (выш. ст ад рэдка, рэдкі) dünner (суп і г. д); schütterer, spärlicher (валасы і г. д)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Вальфра́м ’рэдкі метал’ (КТС). Праз рус. вольфрам (Крукоўскі, Уплыў, 89) з ням. Wolfram (Шанскі, 1, В, 156; Рудніцкі, 1, 474).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

го́льмей

(н.-лац. hohnium, ад Holmia = Стакгольм, назва шведскага горада)

хімічны элемент сям. лантаноідаў, рэдкі метал.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

эўкла́з

(ад гр. eu = добра + klasis = ломка, расколванне)

рэдкі каштоўны камень сіняга колеру, якія напамінае аквамарын.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)