Рэ́жка ’металічная рашотка’, ’краты’ (смал., КЭС). Рус. курск. ре́жка ’лёгкі плот, палісаднік’. Да рэдкі (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

жы́дкі, ‑ая, ‑ае.

Абл.

1. Вадзяністы, негусты. Жыдкі кісель. □ Па калодкі вязлі калёсы ў жыдкую гразь. Нікановіч.

2. Рэдкі, негусты. У госця былі жыдкія чорныя вусы. Самуйлёнак.

3. Тонкі і гібкі. Жыдкі дубец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

stray​2 [streɪ]adj.

1. бяздо́мны; прыблу́дны; бадзя́жны, валацу́жны

2. рэ́дкі, выпадко́вы;

a stray bullet шалёная ку́ля;

a few stray taxis не́калькі выпадко́вых таксі́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

га́лій

(н.-лац. gallium, ад лац. Gallia = Францыя)

хімічны элемент, рэдкі метал серабрыста-белага колеру.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тайніялі́т

(гр. tainiolite = паласа, стужка)

рэдкі мінерал з групы слюд падкласа слаісных сілікатаў магніевы лепідаліт.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пазайздро́сціць, ‑рошчу, ‑росціш, ‑росціць; заг. пазайздросціў зак., каму-чаму і без дап.

Адчуць зайздрасць. Пазайздросціць чужому шчасцю. □ — Здорава вам пашанцавала, — пазайздросціў чалавек з вусікамі. — Рэдкі экземпляр. Хомчанка. [Антанюк:] — Ого! З шыкам жывеш! Можна пазайздросціць. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бу́дны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і будзённы (у 1 знач.). Чую звон я нудны, Рэдкі, невясёлы. Дзень сягоння будны, Не святкуюць сёлы. Колас. Руту-мяту палівала [дзяўчына] У будны дзень і ў свята... Трус.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Рэ́зьва ’рэдкая тканіна’ (Сл. ПЗБ, Сцяшк. Сл.). Ад рэдкі (гл.) пад уплывам рэзгіны (рэзьвіны): рэдзіва < *рэдзьва < рэзьва.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

птах, ‑а, м.

Разм. Птушка, звычайна вялікая. У непраходнай глухамані гняздзіцца на векавых дрэвах рэдкі птах — чорны бусел. В. Вольскі. Дзед ганарыўся галубамі: маўляў, ні ў каго няма такіх разумных птахаў, як у яго... Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

го́льмей

(н.-лац. hohnium, ад Holmia = Стакгольм, назва шведскага горада)

хімічны элемент сям. лантаноідаў, рэдкі метал.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)