ruch, ~u

м. рух;

wprawić w ruch — прывесці ў рух;

ruch obrotowy — вярчальны рух;

ruch jednostajnie przyśpieszony фіз. раўнамерна-паскораны рух;

ruch uliczny — вулічны рух;

ruch oporu — рух Супраціўлення;

~y wojsk — перамяшчэнне войскаў;

ruch pociągów — рух цягнікоў;

używać ~u — рабіць мацыён

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

запаво́ліцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -іцца; зак.

Зрабіць больш павольным.

Рух запаволіўся.

Рост раслін запаволіўся.

|| незак. запаво́львацца, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ветраны́, -а́я, -о́е.

Які прыводзіцца ў рух ветрам.

В. млын.

○

Ветраная воспа — часцей дзіцячая заразная хвароба, якая суправаджаецца буйным сыпам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

вярце́цца, вярчу́ся, ве́рцішся, ве́рціцца; вярці́ся; незак.

Тое, што і круціцца.

|| наз. вярчэ́нне, -я, н.; прым. вярча́льны, -ая, -ае.

В. рух.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ледахо́д, -у, М -дзе, м.

Рух лёду па цячэнні (у час раставання і ледаставу на рэках).

|| прым. ледахо́дны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пару́хаць, -аю, -аеш, -ае; зак.

1. Паварушыць чым-н.

П. пальцамі.

2. што. Прывесці што-н. у рух.

П. стрэлку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

прагрэ́с, -у, м.

Паступальны рух наперад, паляпшэнне ў працэсе развіцця; проціл. рэгрэс.

П. навукі і тэхнікі.

Ісці па шляху прагрэсу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

руха́ч, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (спец.).

Назва ўстройстваў, якія забяспечваюць рух (у 2 знач.; вінт¹ самалёта, кола, гусеніцы танка).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

турбагенера́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Электрычны генератар, які прыводзіцца ў рух паравой ці газавай турбінай.

|| прым. турбагенера́тарны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Wéltbewegung

f -, -en сусве́тны рух, міжнаро́дны рух

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)