есау́л, ‑а, м.

Афіцэрскі чын у казацкіх войсках царскай арміі, роўны чыну капітана ў пяхоце і ротмістра ў кавалерыі. // Асоба, якая мела гэты чын. Казацкі есаул.

[Цюрк.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

більён

(фр. billion)

лік, роўны мільярду (у нямецкай сістэме падліку — тысячы мільярдаў).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

plan

a

1) ро́ўны, пло́скі, пляска́ты

2) зразуме́лы, я́сны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

вершалі́на, ‑ы, ж.

Самая верхняя частка дрэва, гары; макаўка. Чуўся роўны шум хваёвых вершалін. Чорны. На дубе са зламанай вершалінай, у вялізным гняздзе, вучыліся лятаць бусляняты. Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

квадра́т, -а, М -ра́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Роўнастаронні прамавугольнік, а таксама прадмет або ўчастак такой формы.

К. стала.

2. У матэматыцы: здабытак ад памнажэння якога-н. ліку на самога сябе.

Дзевяць — гэта к. трох.

3. У матэматыцы: паказальнік ступені, роўны двум.

Узвесці шэсць у к.

|| прым. квадра́тны, -ая, -ае.

К. двор.

К. корань.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

equal​2 [ˈi:kwəl] adj. (in, to, with) ро́ўны, адно́лькавы;

equal rights/opportunities адно́лькавыя правы́/магчы́масці

♦

on equal terms на ро́ўных

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Mala lucra aequalia damnis

Несумленны прыбытак роўны страце.

Нечестная прибыль равна убытку.

Гл.: Aes...

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

give-and-take

[,gɪvənˈteɪk]

n.

1) ро́ўны, справядлі́вы абме́н

2) кампрамі́с -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Раўда́нь, раўдо́нь ’нізкі, роўны і шырокі бераг ракі, абалонь’ (Ласт.). Няясна; магчыма ў выніку перастаноўкі зычных з раўнадзь ’раўніна’. Гл. раўнядзь, роўнядзь.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

раскамандзіро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўны, ж.

1. Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. раскамандзіраваць.

2. Разм. Кантора, якая займаецца размеркаваннем рабочых па работах, а таксама памяшканне, дзе адбываецца такое размеркаванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)