Zwíespalt

m -s, -e разла́д, сва́рка

im ~ sein — быць у разла́дзе

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

dissonance

[ˈdɪsənəns]

n.

1) немілагу́чнасьць, несугу́чнасьць f.; дысана́нс -у m.

2) нязго́да f., разла́д -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

strife

[straɪf]

n.

1) сва́рка f., разла́д -у m.

2) змага́ньне n.

bitter strife — заўзя́тае змага́ньне

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

разва́л м.

1. (действие) в разн. знач. разва́л, -лу м., разва́льванне, -ння ср.;

2. (состояние) разва́л, -лу м.;

3. (разлад, раздор) разва́л, -лу м., разла́д, -ду м.;

4. (беспорядок) разг. разва́л, -лу м., беспара́дак, -дку м.;

5. (половина распиленного вдоль бревна) спец. пла́шка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

асфі́ксія

(гр. asphyksia)

удушша, разлад дыхання, выкліканы недахопам кіслароду ў крыві і тканках арганізма.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

атаксі́я

(гр. ataksia = бязладдзе)

разлад каардынацыі рухаў, які назіраецца пры некаторых захворваннях нервовай сістэмы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фонастэні́я

(ад фона- + астэнія)

разлад голасу, які выяўляецца ў яго ахрыпласці або поўнай адсутнасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

баламу́т, ‑а, М ‑муце, м.

Разм.

1. Чалавек, які ўносіць беспарадак, разлад. Хлопца брала крыўда за бацьку, злосць на Чыкілевіча, як галоўнага звадыяша і баламута. Колас.

2. Прайдоха, інтрыган, спакуснік. [Волька:] — Звязалася з баламутам гэтым, трэба ж, гарадскога хлеба захацелася. У вёсцы, можа, за настаўніка выйшла б... М. Стральцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

disunite

[,dɪsjuˈnaɪt]

1.

v.t.

1) разлуча́ць, разьдзяля́ць, разьядно́ўваць

2) выкліка́ць разла́д, нязго́ду

2.

v.i.

разьдзяля́цца, разьядно́ўвацца, адлуча́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

faction

[ˈfækʃən]

n.

1) фра́кцыя f.

2) клі́ка f.

3) сва́рка f.; разла́д -у m., нелады́ pl.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)