«Маладая Польшча»,
назва перыяду ў развіцці польскай літаратуры і мастацтва.
т. 9, с. 551
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
гідрапо́нны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да гідрапонікі, заснаваны на прынцыпах гідрапонікі. Вялікае значэнне ў развіцці жывёлагадоўлі мае гідрапонны спосаб вырошчвання зялёных кармоў у зімовы час. Дуброўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
засто́парыцца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; зак.
Спыніцца, спыніць сваю дзейнасць. Калі застопарылася адна з машын, у ваду пайшлі вадалазы. Лынькоў. // перан. Разм. Затрымацца ў сваім руху, развіцці. Работа застопарылася.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гістарыягра́фія, ‑і, ж.
1. Навука аб развіцці і ўзбагачэнні ведаў па гісторыі чалавечага грамадства, а таксама гістарычныя крыніцы.
2. Гістарычная бібліяграфія.
3. Гісторыя вывучэння якой‑н. праблемы. Гістарыяграфія савецкага перыяду.
[Ад грэч. historia — гісторыя + grapho — пішу.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Нары́цца ’наткнуцца, напароцца’ (ТС), ’натрапіць, наскочыць’: Нарыўса на жураўля на балоці (саліг., Нар. словатв.). Да рыць (гл.), пра паралелізм у развіцці прасл. *ryti, *гъоай і *rinęii гл. Мяркулава, Этимология–1978, 98, параўн. нарвацца ’натрапіць’, нарынуць ’тс’ і пад.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
інфантылі́зм, ‑у, м.
1. Адсталасць у развіцці арганізма, якая праяўляецца ў захаванні ў дарослым стане фізічнай будовы і псіхічных рыс, уласцівых дзіцячаму ўзросту.
2. перан. Бестурботнасць, легкадумнасць, якія спалучаюцца з крайнім эгаізмам.
[Ад лац. infantilis — дзіцячы.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рэгрэ́с, ‑у, м.
Рух назад, упадак у развіцці, дэградацыя. Пэўная група старой тэхнічнай інтэлігенцыі з усёй катастрафічнасцю адчула аднойчы, што іх клас гіне, што лінія іхняга класа — не прагрэс, а рэгрэс. Мікуліч.
[Ад лац. regressus — зваротны рух.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пункт,
месца, прызначанае для пэўных мэт; асобны раздзел тэксту; момант у развіцці падзей; тэмпературная мяжа.
т. 13, с. 123
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
пераваро́т, -у, М -ро́це, мн. -ы, -аў, м.
1. Рэзкі паварот, карэнныя змены ў развіцці чаго-н.
П. у навуцы.
2. Карэнная змена ў дзяржаўным жыцці.
Дзяржаўны п.
3. Паварот з аднаго боку на другі.
П. цераз крыло (фігура вышэйшага пілатажу). Скачок з пераваротам (у гімнастыцы).
|| прым. пераваро́тны, -ая, -ае (да 3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
перало́м, -у, мн. -ы, -аў, м.
1. Месца, па якім што-н. пераламана.
Змацаваць вясло на пераломе.
2. Парушэнне цэласці косці ў чалавека, жывёліны.
Закрыты п. бядра.
Асколачны п. косці.
3. перан. Рэзкая змена ў развіцці чаго-н.
П. у жыцці.
На пераломе.
|| прым. перало́мны, -ая, -ае (да 3 знач.).
П. перыяд гісторыі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)