паляво́дства, ‑а, н.

Развядзенне і вырошчванне палявых сельскагаспадарчых культур; галіна сельскагаспадарчай навукі, якая займаецца вывучэннем развядзення і вырошчвання гэтых культур.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ánbau

m -s, -ten

1) прыбудо́ва

2) выро́шчванне, развядзе́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

разведе́ние​III ср.

1. (паров) развядзе́нне, -ння ср.; (огня — ещё) расклада́нне, -ння ср., раскла́дванне, -ння ср.;

2. (выращивание) развядзе́нне, -ння ср.; (животных — ещё) распло́джванне, -ння ср., гадо́ўля, -лі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аквары́стыка

(ад лац. aquarium = вадаём)

развядзенне жывёл і раслін у акварыумах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

рыбаразвядзе́нне, ‑я, н.

Развядзенне рыбы штучным шляхам. Вялікая плошча вадаёма і наяўнасць у ім значнай колькасці планктона забяспечваюць спрыяльныя ўмовы для рыбаразвядзення. Прырода Беларусі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шаўкаво́дства, ‑а, н.

Развядзенне шаўкавічных чарвей з мэтай атрымання шоўку (у 1 знач.). Тутавыя гаі, якія вырастуць уздоўж каналаў, дадуць магчымасць займацца шаўкаводствам. «Полымя».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інцу́хт

(ням. inzucht, ад in = у + Zucht = развядзенне)

тое, што і інбрыдзінг (у раслінаводстве).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

аквакульту́ра

(ад аква- + культура)

развядзенне і таварнае вырошчванне каштоўных водных арганізмаў (рыб, ракападобных, малюскаў, водарасцяў).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

садаво́дства, ‑а, н.

1. Развядзенне садоў. Займацца садаводствам.

2. Галіна сельскай гаспадаркі, якая займаецца развядзеннем садоў; навука аб развядзенні садоў. Курс садаводства.

3. Асобная гаспадарка, занятая развядзеннем садовых культур.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

rozpłód, ~odu

rozpł|ód

м.

1. развядзенне; гадоўля;

2. прыплод

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)