хрэстаматы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да хрэстаматыі, які з’яўляецца хрэстаматыяй. Хрэстаматыйны матэрыял. // Такі, як у хрэстаматыі; вельмі просты. Хрэстаматыйная дакладнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

common fraction

про́сты дроб

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

simple fraction

про́сты дроб

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

simple interest

про́сты працэ́нт

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

гапластэ́ль

(ад гр. haploos = просты + stele = слуп)

самы просты тып будовы асявога цыліндра сцябла раслін, які сустракаецца ў выкапнёвых раслін і некаторых папарацепадобных.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

невзыска́тельный

1. (нетребовательный) непатрабава́льны; (неразборчивый) неперабо́рлівы;

2. (обыкновенный) звыча́йны; (простой) про́сты; (скромный) сці́плы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

неприхотли́вый

1. (непритязательный) неперабо́рлівы; (нетребовательный) непатрабава́льны;

2. (простой) про́сты; (незатейливый) нявы́чварны; няхі́тры; немудраге́лісты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

chaste [tʃeɪst] adj.

1. fml цно́тны, цнатлі́вы, няві́нны

2. fml перан. про́сты (густ), стро́гі (стыль)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Напро́ст 1 ’напрасткі, напрамую’ (ТС). Да просты ’прамы’.

Напрост 2: жаць напрост (на прост) ’не звязваючы ў снапы’ (Янк. 1, ТС), ’жаць, рассцілаючы жмені’ (калінк., З нар. сл.). У народных уяўленнях звязваецца з просты ’прамы, просты, нескладаны (спосаб уборкі)’; хутчэй да прасціла́ць ’рассцілаць, раскладваць’, гл. просцілка ’посцілка’ і пад., ці да прасціра́ць, прасце́рці ’тс’ (прасл. *(pro‑)sterti, *(pro‑)stьrǫ), тады зыходная форма была б *na prostьlъ ці *na prostrъ, змененая пад уплывам *prostъ.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сме́ртны

1. прил. (подверженный смерти) сме́ртный;

чалаве́к с. — челове́к сме́ртен;

2. в знач. сущ. сме́ртный;

◊ про́сты с. — просто́й сме́ртный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)