заво́д
1.
2. Месца, дзе стаіць печ для выпальвання цэглы, выганкі дзёгцю (
3. Месца, дзе стаяць вуллі; пчальнік (
4. Гаспадарчая ўстанова (
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
заво́д
1.
2. Месца, дзе стаіць печ для выпальвання цэглы, выганкі дзёгцю (
3. Месца, дзе стаяць вуллі; пчальнік (
4. Гаспадарчая ўстанова (
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
майстэ́рня, ‑і,
1. Прадпрыемства па рамонту або вырабу чаго‑н., а таксама памяшканне такога прадпрыемства.
2.
3. Аддзел цэха ці завода.
4. Памяшканне для работы мастака, скульптара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Слабада́ 1 гіст. ‘у XI–XVI стст. сяліба вольных людзей, прадмесце’, ‘вялікае гандлёвае ці
Слабада́ 2 ‘агульная назва скаціны’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
предприя́тие
1. прадпрые́мства, -ва
промы́шленное предприя́тие
2. (дело) спра́ва, -вы
риско́ванное предприя́тие рызыко́ўная спра́ва;
сме́лое предприя́тие сме́лая спра́ва (сме́лае пачына́нне).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
будаўні́цтва, ‑а,
1. Узвядзенне будынка або якога‑н. іншага збудавання.
2. Будаўнічы аб’ект.
3. Развіццё народнай гаспадаркі і культуры шляхам будавання новых вытворчых прадпрыемстваў і аб’ектаў культуры.
4. Стварэнне, арганізацыя новых гаспадарчых і культурных умоў жыцця.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фа́брыка, ‑і,
1.
2.
[Ад лац. fabrica — майстэрня.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
про́мысел, ‑слу,
1. Здабыванне звяроў, птушак і пад. лоўляй, паляваннем.
2. Які‑н. занятак, рамяство як крыніца сродкаў існавання.
3. Месца, дзе займаюцца здабычай чаго‑н.;
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прамысло́вы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да прамысловасці.
2. Які мае адносіны да промыслу; звязаны з промыслам.
3. Які з’яўляецца аб’ектам промыслу (у 1 знач.), прамысловасці.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
заво́д 1, ‑а,
1.
2. Спецыялізаваная гаспадарка па развядзенню пародзістых коней.
заво́д 2, ‑у і ‑а,
1. ‑у.
2. ‑у. Тэрмін дзеяння заведзенага механізма.
3. ‑а. Прыстасаванне ў механізме, якое прыводзіць яго ў дзеянне.
4. ‑у. Частка тыражу кнігі, надрукаваная з аднаго набору.
заво́д 3, ‑у,
Асобая, адборная парода свойскай жывёлы.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цэнтр, -а,
1. Пункт перасячэння якіх
2. Сярэдзіна, сярэдняя частка чаго
3. Месца, дзе сканцэнтравана якая
4. Горад, буйны населены пункт, які мае адміністрацыйнае,
5. Вышэйшы орган кіравання якой
6. Вядучая ўстанова, аддзел такой установы, які кіруе пэўнай галіной дзейнасці.
7. Група нервовых клетак, якая рэгулюе тую або іншую функцыю арганізма.
8. Дэталь станка з конусным канцом, які служыць для падтрымкі рухомых загатовак пры іх апрацоўцы (
Цэнтр нападзення — асноўны ігрок групы нападзення ў футбольнай і хакейнай камандах.
(Быць) у цэнтры ўвагі — лічыцца галоўным, выклікаць усеагульны інтарэс.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)