stave

[steɪv]

1.

n.

гл. такса́ма staff

1) клёпка f.

2) кій -я m., жэ́рдка f.

3) ступе́нь драбі́ны, схо́даў

4) страфа́ (ве́ршу, пе́сьні)

5) Mus., staves — пяць но́тных ліне́ек

2.

v., staved or stove, staving

прабіва́ць, прало́мваць дзі́рку (у бо́чцы, чаўне́)

to stave off — адклада́ць, адця́гваць; прадухіля́ць

to stave off starvation — прадухілі́ць гало́дную сьмерць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

stab

[stæb]

1.

v.t. (-bb-)

1) прабіва́ць, ра́ніць (чым во́стрым)

2) Figur. ра́ніць

The mother was stabbed to the heart by her son’s lack of gratitude — Як нож у сэ́рца была́ для ма́ці сы́нава няўдзя́чнасьць

2.

n.

1)

а) уда́р -у m. (асабл. чым во́стрым)

б) ра́на

2) ра́неньне (пачу́цьцяў)

3) informal спро́ба f.

•

- have a stab at

- make a stab at

- stab in the back

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

шчо́ўкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. Утвараць рэзкі, адрывісты гук пры ўдары, сутыкненні, у час работы якога‑н. апарата, прыбора, механізма і пад. На сцяне шчоўкаў гадзіннік. Самуйлёнак. Шчоўкае замок у дзвярах — вярнулася бабуля. Савіцкі. Шчоўкаюць затворы вінтовак, шум, гоман. Пестрак. // Утвараць трэск, трашчаць. Авёс, насыпаны тонкім пластом, хутка пачаў падскокваць, шчоўкаць, пакрывацца далікатным румянцам. Новікаў. // Раздавацца, гучаць (пра стрэлы). Кулі ў кустах шчоўкаюць. Пянкрат. // Спяваць, утвараючы адрывістыя гукі (пра некаторых птушак). Лясныя спевакі, нябачныя ў гушчары дрэў і кустоў, свішчуць, шчоўкаюць. Чарнышэвіч. Раніца выдалася ціхая, росная. За ракой у лазняку яшчэ шчоўкаў і заліваўся салавей, а з дубравы чулася кукаванне зязюлі. Дайліда.

2. Утвараць кароткі, адрывісты гук рэзкім ударам, стуканнем і пад. Сяржант шчоўкае каблукамі, паварочваецца і ідзе да дзвярэй. Крапіва. Рэдактар шчоўкаў замком сваёй прыгожай зялёнай папкі. Шамякін. // каго-што і без дап. Разм. Фатаграфаваць, здымаць каго‑, што‑н. [Арцём:] — А то схопіць [карэспандэнт] у клетцы якога Шаха, труса, суне мне ў рукі і шчоўкае апаратам. Ракітны. Услед за стройнай, высокай дзяўчынай у беласнежным адзенні ходзяць цікаўныя фотарэпарцёры, шчоўкаюць апаратамі. Ус.

3. каго-што і без дап. Страляць куды‑н.; прабіваць што‑н. У мяне па стралковаму спорту першы разрад. І я ўжо загадзя смакаваў, як буду шчоўкаць мішэні. Пінчук.

4. Разм. Ікаць. — Як гэта не шчоўкаў? — адважна маню я. — Насілу лімонам перабілі... Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

thrust

[Өrʌst]

1.

v.t. thrust, thrusting

1) усо́ўваць

He thrust his hands into his pockets — Ён усу́нуў ру́кі ў кішэ́ні

2) прабіва́ць; убіва́ць, утыка́ць

They thrust the pole deep into the ground — Яны́ ўбі́лі кол глы́бака ў зямлю́

3) пуска́ць

The tree thrust its roots deep into the ground — Дрэ́ва пусьці́ла карэ́ньне глы́бака ў зямлю́

2.

n.

1) штуршо́к -ка́ m.

2) уда́р -у m.

3) напа́д -у m.

4) Arch. апо́ра f., упо́р -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

spit

I [spɪt]

1.

spat or spit, spitting

2.

v.t.

1) плява́ць

2) выплёўваць

3.

v.i.

1) плява́цца

2) трашчэ́ць, шыпе́ць (пра сьве́чку, аго́нь); пы́рхаць, фы́ркаць (пра ката́)

3) церушы́ць (пра дро́бны сьнег), імжэ́ць (пра дождж)

4.

n.

1) сьліна́ f.; пляво́к -ўка́ m.

2) плява́ньне n.

3) дро́бны дождж або́ сьнег

•

- spitting image

II [spɪt]

1.

n.

1) ражо́н -на́ m. (для сма́жаньня мя́са)

2) каса́ f., мыс -у m.

2.

v.t.

1) натыка́ць, наткну́ць (на ражо́н)

2) прабіва́ць, прабі́ць; пракало́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

push

[pʊʃ]

1.

v.t.

1) пха́ць, папіха́ць

Push the door; don’t pull it — Папіхні́ дзьве́ры, не цягні́ да сябе́

2) націска́ць; шту́рхаць

to push each other — шту́рхаць адзі́н аднаго́

3) праціска́ць, прасо́ўваць, намага́цца

to push one’s claims — насто́йваць на сваі́х дамага́ньнях

to push one’s way — праціска́цца (праз нато́ўп); прабіва́ць, праклада́ць сабе́ даро́гу

4) пуска́ць карані́ (дрэ́ва)

5) informal прапі́хваць (тава́р, непатрэ́бныя рэ́чы)

2.

n.

1) штуршо́к -ка́ m.; на́ціск, напо́р -у m. (зза́ду)

2) намага́ньне n., напо́рыстасьць f.

•

- push around

- push away

- push forward

- push off

- push on

- push through

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

свідрава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак., каго-што.

1. Рабіць свердлам адтуліны ў чым‑н. А таго, каб так лёгка свідраваць халоднае тоўстае жалеза, нават і не ўяўляў [Васіль]. Кулакоўскі. // Бурыць адтуліны ў грунце або ў горнай пародзе. З тае пары, як пачалі свідраваць зямлю, людзі не маглі абыйсціся без гліністага раствору. «Маладосць». // Струменем вады пад вялікім ціскам прамываць адтуліны ў чым‑н. Сёння людзі навучыліся тонкім струменем вады свідраваць сталь. Броўка. На што вада, але і тая Не ўсюды роўны нораў мае: Спакойна ў ямах і заторах, Але капае дол у горах І страшна пеніцца, бушуе, І грунт каменны там свідруе. Колас.

2. Тачыць, прабіваць, рабіць адтуліны ў чым‑н. (пра расліны, жывёл і пад.). Граніт і голае каменне Свідруюць тонкія карэнні. Шукаючы жывой крыніцы, Каб чыстае вады напіцца. Грахоўскі. Чуваць, як знізу парасткі тугія Свідруюць пласт абвугленай зямлі. Аўрамчык. Сваёй вострай і моцнай дзюбай чорны дзяцел прабівае кару, свідруе драўніну, растрыбушвае шышкі. В. Вольскі.

3. перан. Пранізваць паветра, ваду рэзкім узлётам, хуткім вярчэннем. Арлы-самалёты Свідруюць прастор. Купала. Ён [параход] плыве, мінае мелі, І ваду свідруе вінт. Ліхадзіеўскі.

4. перан. Дзьмуць з вялікай сілай (пра вецер). Захавай, мой сын, прашу я, Човен у адрыне, Няхай вецер не свідруе, Няхай так не гіне. Колас.

5. перан. Непакоіць, хваляваць, мучыць (пра думкі, адчуванні). Усё гэта рабілася механічна, бо галаву свідравалі іншыя думкі. Чарнышэвіч. Да самага вечара стары не пайшоў нікуды. Мучыла, свідравала душу вострае адчуванне, што трэба неадкладна неяк старацца памагаць Ганне. Кулакоўскі. // Раздражняць слых рэзкімі гукамі. Толькі свідраваў вушы востры, пранізлівы звон, ды рэзкімі, балючымі штуршкамі біла ў скроні кроў. Шашкоў. // Раздражняць нюх рэзкім пахам. Адчуванне вярнулася немаведама ад чаго: ці ад пякельнага болю, ці ад таго, што колы вагона ляскалі, падскокваючы на стыках рэек, ці ад моцнага паху ёдаформу, які, здавалася, свідраваў нос. Сабаленка. / у безас. ужыв. А Сучка пад сталом ляжала. У беднай аж кіпела кроў: Ну так жа смачна ў носе свідравала. Корбан.

6. перан. Пільна ўглядацца ў каго‑, што‑н. Тодар адчуў, што вочы ўсяе залы ўпіраюцца яму ў спіну, свідруюць яго. Крапіва. Расказвае дзед Іван, рукой час ад часу вусы прыгладжвае. А дзеці так і свідруюць яго вачыма. Юрэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

доро́га в разн. знач. даро́га, -гі ж.;

желе́зная доро́га чыгу́нка;

подзе́мная желе́зная доро́га падзе́мная чыгу́нка;

подвесна́я желе́зная доро́га падве́сная чыгу́нка;

шоссе́йная доро́га шаша́, шашэ́йная даро́га;

больша́я доро́га а) гасці́нец, бальша́к, шлях; б) перен. вялі́кая даро́га;

просёлочная доро́га прасёлачная даро́га;

столбова́я доро́га а) гасці́нец, бальша́к, шлях; б) перен. прама́я даро́га;

то́рная доро́га прям., перен. бі́ты (пратапта́ны, пракла́дзены) шлях, бі́тая (пратапта́ная, пракла́дзеная) даро́га;

◊

ска́тертью доро́га! гла́дкай даро́гі!, з лёгкім ве́трам!;

переби́ть, перебежа́ть доро́гу перайсці́, перабе́гчы даро́гу;

пробива́ть доро́гу прабіва́ць даро́гу;

туда́ (ему́) и доро́га туды́ (яму́) і даро́га;

как горо́х при доро́ге як гаро́х пры даро́зе;

стать на доро́ге (чьей) стаць на даро́зе (чыёй);

идти́ свое́й доро́гой ісці́ сваёй даро́гай;

пойти́ по плохо́й (дурно́й) доро́ге пайсці́ па дрэ́ннай даро́зе.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

bite

[baɪt]

1.

v.t., bit, bitten or bit, biting

1) куса́ць

She bit an apple — Яна́ ўкусі́ла я́блык

2) куса́ць (пра саба́ку), джгаць, джа́ліць (пра пчалу́)

A mosquito bit me — Мяне́ ўкусі́ў кама́р

3) (пра маро́з) шчыпа́ць, маро́зіць

4) кало́ць, прабіва́ць (ша́бляй)

5) разьяда́ць

2.

v.i.

1) бра́цца; лаві́цца

The fish are biting well — Ры́ба до́бра бярэ́цца

2) куса́цца, джгаць (-ца) (пра пчалу́)

3.

n.

1) адку́шаны кава́лак; кава́лак на раз узя́ць у рот

2) е́жа, пераку́ска f.

Have a bite with me — Перакусе́це са мно́ю

3) уку́с -у m., ра́на f. (ад уку́су)

snake bite — уку́с вужа́кі

4) куса́ньне, шчыпа́ньне n.

the bite of a cold wind — шчыпа́ньне сьцюдзёнага ве́тру

5) е́дкасьць f., джа́ла n.

the bite of his sarcasm — е́дкасьць яго́нага сарка́зму

6) прыку́с -у m. (зубо́ў)

•

- bite back

- bite off

- bite off more than one can chew

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

stick

I [stɪk]

n.

кій -я m., кіёк-йка́ m., па́лка f.; кало́к -ка́ m.

a walking stick — кіёк для хады́

a hockey stick — клю́шка f.

II [stɪk]

1.

v.t., stuck, sticking

1) ты́ркаць, прабіва́ць

2) уто́ркваць, утыка́ць

He stuck a flower in his buttonhole — Ён уткну́ў кве́тку ў пяце́льку

3) натыка́ць, наса́джваць

4) ляпі́ць; кле́іць (ма́рку на канвэ́рт)

5) прычапля́цца, прыліпа́ць

to be stuck with — ня мець магчы́масьці адчапі́цца ад каго́

2.

v.i.

1) прыстава́ць, прыліпа́ць; прыляпля́цца; прыкле́йваццада каго́-чаго́

The nickname stuck to him — Мяну́шка прыста́ла да яго́

2) заграза́ць; засяда́ць

Our car stuck in the mud — На́шая машы́на засе́ла ў бало́це

3) трыма́цца

to stick to the job — трыма́цца пра́цы

to stick to one’s friends in trouble — не пакіда́ць пры́яцеляў у бядзе́

to stick to the point — трыма́цца тэ́мы

3.

n.

1) уда́р, уты́к -у m.

2) лі́пкасьць, ліпу́часьць f.

3) спыне́ньне n., засто́й -ю m.

•

- stick around

- stick out

- stick together

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)