палупі́цца, ‑лупіцца; зак.

Разм. Трохі або поўнасцю аблупіцца. Фарба на сценах палупілася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

недавыкарысто́ўвацца, ‑аецца; незак.

1. Недастаткова, не поўнасцю выкарыстоўвацца.

2. Зал. да недавыкарыстоўваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́плаціць, -плачу, -плаціш, -плаціць; -плачаны; зак., што.

Выдаць плату, поўнасцю заплаціць.

В. доўг.

|| незак. выпла́чваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. вы́плата, -ы, ДМ -плаце, ж.; прым. выплатны́, -а́я, -о́е.

Выплатная ведамасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

акуну́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ніся; зак.; гл. акунуць.

◊

Акунуцца з галавой у работу — цалкам аддацца якой-н. справе, поўнасцю прысвяціць сябе чаму-н.

|| незак. акуна́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ца́лкам прысл. (у поўным аб’ёме) ganz, gänzlich; vollkómmen, völlig;

ца́лкам і по́ўнасцю ganz und gar, vóllständig

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

недавы́карыстаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Выкарыстаць недастаткова, не поўнасцю. Недавыкарыстаць адпушчаныя сродкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перапрэ́ць, ‑эе; зак.

Сапрэць поўнасцю, цалкам; перагніць. Угнаенне добра перапрэла. Перапрэла леташняе лісце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дадаі́ць, ‑даю, ‑доіш, ‑доіць; зак., каго-што.

Скончыць даіць; поўнасцю выдаіць. Дадаіць карову.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зусі́м, прысл.

1. Абсалютна, поўнасцю.

У хаце стала з. цёмна.

Я яго не з. зразумеў.

2. (перад адмоўем). Ні ў якой ступені, ніколькі (разм.).

З. не смешна.

Я тут з. не жартую.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прамаро́зіць, -о́жу, -о́зіш, -о́зіць; -о́жаны; зак., каго-што.

1. Даць прамерзнуць наскрозь, замарозіць поўнасцю.

П. рыбу.

2. Пратрымаць на марозе, на холадзе (разм.).

Прамарозілі людзей на дварэ.

|| незак. прамаро́жваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)