перамо́га, -і, ДМ -мо́зе, мн. -і, -мо́г, ж.

1. Поспех у бітве, вайне, поўнае паражэнне праціўніка.

Дабіцца перамогі над ворагам.

2. Поспех у барацьбе за што-н., ажыццяўленне, дасягненне чаго-н. у выніку барацьбы, пераадолення чаго-н.

П. ў спаборніцтве.

◊

Пірава перамога (кніжн.) — перамога, здабытая вялікімі ахвярамі і таму роўная паражэнню [па імені эпірскага цара Піра].

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

eclipse [ɪˈklɪps] n.

1. зацьме́нне;

a total/partial eclipse по́ўнае/частко́вае зацьме́нне;

an eclipse of the moon/sun зацьме́нне ме́сяца/со́нца

2. fml заняпа́д

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ларынгастэно́з

(ад ларынга + стэноз)

звужэнне гартані або поўнае закрыццё яе прасвету, прыроджанае або выкліканае некаторымі захворваннямі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пле́нум

(лац. plenum = поўнае)

сход, пасяджэнне выбранага кіруючага органа якой-н. партыі, арганізацыі ў поўным складзе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

wyrzeczenie się

н. адрачэнне; адмова ад чаго;

życie pełne ~ń — жыццё, поўнае нягод

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

cielsko

н. поўнае цела; туша;

ledwo dźwiga swoje cielsko — ледзь носіць сваё цела

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

гук, -а і -у, мн. -і, -аў, м.

1. -у. Вагальныя рухі часцінак паветра або іншага асяроддзя, якія мы ўспрымаем органамі слыху.

Хуткасць гуку.

Г. стрэлу.

Музычны г. (у адрозненне ад шуму).

2. -а. Найменшы членараздзельны элемент чалавечай мовы.

Гукі беларускай мовы.

◊

Ні гуку — пра поўнае маўчанне; не гавары, маўчы.

|| прым. гукавы́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

kämpferisch

1.

a баявы́, ваяўні́чы

ein ~es Lében — жыццё, по́ўнае барацьбы́

2.

adv па-баяво́му

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

vóllständig

1.

a по́ўны, канчатко́вы, даскана́лы

die ~e Ábrüstung — по́ўнае раззбрае́нне

2.

adv ца́лкам, зусі́м

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пансіяна́т, ‑а, М ‑наце, м.

1. Поўнае ўтрыманне таго, хто жыве дзе‑н. (у некаторых навучальных установах, на курортах і пад.).

2. Від гасцініцы, дзе можна атрымаць месца для начлегу, для стаянкі аўтамабіляў і пад.

[Фр. pensionnat.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)