тума́ніцца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -іцца; незак.

1. Засцілацца, ахутвацца туманам.

Удалечыні туманіцца лес.

2. перан. Пра вочы, погляд, памяць і пад.: пазбаўляцца здольнасці добра бачыць, разумець (разм.).

Галава туманіцца.

|| зак. затума́ніцца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -іцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Ánblick

m -s, -e

1) по́зірк, по́гляд

2) від, відо́вішча

beim érsten ~ — на пе́ршы по́гляд

éinen schönen ~ bíeten* — дава́ць цудо́ўнае відо́вішча

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

monarchic

[məˈnɑ:rkɪk]

adj.

1) манархі́чны (ула́да і пад.)

2) манархі́сцкі (по́гляд)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

позірк, погляд; зірк (разм.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

предубежда́ть несов., уст. настро́йваць (прадузя́та); се́яць (выкліка́ць) прадузя́тую (няпра́вільную) ду́мку (по́гляд, перакана́нне); перако́нваць напе́рад;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

спадылба́ прысл:

глядзе́ць спадылба́ j-n mürrisch [scheel] ánsehen*; fínster dréinschauen;

по́гляд спадылба́ mísstrauischer [mürrischer] Blick

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

marzycielski

летуценны;

spojrzenie ~e — летуценны погляд (позірк)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

бліск, ‑у, м.

1. Успышка святла. Бліск маланкі. // Яркае святло. Сонца паўдзённага бліск Слепіць вочы. Чарот.

2. Быстры погляд. Бліск вачамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

памутне́лы, -ая, -ае.

1. Які стаў мутным, непразрыстым.

Памутнелыя шыбы.

2. Які прыняў неасэнсаваны выраз (пра вочы, погляд).

Глядзець памутнелымі вачамі.

3. перан. Які страціў яснасць, зацямніўся (пра думкі, розум і пад.).

Памутнелая свядомасць.

4. Які страціў выразнасць абрысаў.

Памутнелыя далі.

|| наз. памутне́ласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

уну́рыць, -ру, -рыш, -рыць; -раны; зак., што.

1. у што. Увабраць у што-н. (галаву).

У. галаву ў каўнер.

2. Панура схіліць (галаву).

Унурыў галаву і маўчаў.

3. у што. Утаропіць у што-н. (вочы, погляд).

У. вочы ў стол.

|| незак. уну́рваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)