◎ Прасе́ўрыць ’праветрываць на скразняку’ (Касп.). Да сівер, север, параўн. пасварыць ’патрэскацца ад холаду’ (Сл. ПЗБ) (гл.). Магчыма, пад уплывам літ. šiaure ’поўнач’, šiaurus ’халодны, паўночны’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Се́вер ‘поўнач’ (брасл., Сл. ПЗБ), ‘паўночны вецер, холад’ (Касп., Варл., Сцяшк.; паст., лаг., Сл. ПЗБ; Хрэст. дыял.; бых., Мат. Гродз.), северы́к ‘тс’ (Анім. дад.), се́верыць ‘трэскацца ад холаду’ (мядз., Сл. ПЗБ), ‘трэскацца ад сонца і ветру (пра вусны і скуру на руках і нагах)’ (Варл.). Параўн. укр. сі́вер ‘халодны, пранізлівы вецер, холад’, ‘поўнач’, рус. се́вер ‘поўнач’, ст.-рус. сѣверъ ‘поўнач; паўночны вецер’, польск. дыял. śevorecka ‘імжа’, чэш. sever, славац. sever ‘тс’, в.-луж. sowjer ‘марыва, туман’, славен. séver ‘паўночны бок неба, вецер з таго боку’, серб.-харв. се̏вер ‘поўнач’, балг. се́вер, макед. север ‘тс’, ст.-слав. сѣверъ ‘поўнач, паўночны вецер’. Прасл. *severъ, якое мае адпаведнікі ў літ. šiarỹs ‘паўночны вецер’, šiarús ‘злосны, пранізлівы да касцей (вецер)’, лат. caurus ‘паўночна-ўсходні вецер’ і г. д., якія, як мяркуюць, роднасныя і.-е. *seu̯‑ ‘левы’. Гл. Фасмер, 3, 588 з літ-рай і наст.; ESJSt, 13, 812; Глухак, 552; Бязлай, 3, 231. Махэк₂ (542), які, следам за Эрхардам (SbP (Brno), 6, 5–7), прытрымліваецца гэтай версіі, тлумачыць гэта тым, што старажытныя людзі пры прынясенні ахвяр стаялі тварам да ўсходу, так што поўнач была ў іх з левака боку. Трубачоў (Этногенез₂, 386) звязвае племянную назву *sěver(ʼ)ane з яе лакалізацыяй на паўночным (левым) беразе Дуная. Гл. таксама сівер.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

northerly

[ˈnɔrðərli]

1.

adj.

паўно́чны

2.

adv.

1) на по́ўнач

2) з по́ўначы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

highland​1 [ˈhaɪlənd] n.

1. наго́р’е, высакаго́рная мясці́на або́ краі́на

2. the Highlands по́ўнач і паўно́чны за́хад Шатла́ндыі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

антыбарэа́льны

(ад анты + гр. borens = паўночны);

а. рэгіён — буйнейшае зоагеаграфічнае падраздзяленне Сусветнага акіяна.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

north

[nɔrӨ]

1.

n.

по́ўнач f.

2.

adj.

паўно́чны

North China — Паўно́чны Кіта́й

3.

adv.

1) на по́ўнач

Their trip north was long — Іхнае падаро́жжа на по́ўнач трыва́ла до́ўга

2) апо́ўначы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

nórdisch

a

1) паўно́чны (характэрны для Поўначы)

2) скандына́ўскі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

падраён, ‑а, м.

Частка раёна, падпарадкаваная ў якіх‑н. адносінах раёну. На тэрыторыі Беларусі вылучаюць тры кліматычныя раёны: паўночны, сярэдні і паўднёвы.. Сярэдні раён падзяляецца ў кліматычных адносінах на два падраёны: заходні і ўсходні. Прырода Беларусі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

норд-ве́ст

(гал. noordwest)

1) паўночны захад, паўночна-заходні напрамак;

2) паўночна-заходні вецер.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

норд-о́ст

(гал. noordoost)

1) паўночны ўсход, паўночна-ўсходні напрамак;

2) паўночна-ўсходні вецер.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)