данча́к, ‑а, м.

Разм. Конь данской пароды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рысі́стасць, ‑і, ж.

Уласцівасць рысістага. Рысістасць пароды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абнасе́ніць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ніць; -нены; зак., што (спец.).

Засеяць насеннем ніву, зямлю.

Лісцёвыя пароды абнасенілі ўчастак лесу.

|| незак. абнасе́ньваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эбе́н, -а і -у, м.

1. -а. Чорнае трапічнае дрэва і роднасныя яму пароды з каштоўнай драўнінай.

2. -у. Драўніна гэтага дрэва.

Э. каштуе вельмі дорага.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кі́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

Ручная прылада — прадаўгаваты, завостраны з двух канцоў малаток для драблення цвёрдай пароды або лёду.

|| прым. кі́ркавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

го́нчы, -ая, -ае.

1. Шпаркі ў бегу, прывучаны гнаць звера.

Г. сабака.

2. у знач. наз. го́нчы, -ага, мн. -ыя, -ых, м. Пра сабаку такой пароды.

Брэх гончых.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

bloodstock

[ˈblʌdstɑ:k]

n.

жывёла чы́стае паро́ды (асаблі́ва пра ко́ней)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

літало́гія, ‑і, ж.

Аддзел геалогіі, які вывучае асадкавыя пароды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

медэля́нка, ‑і, ДМ ‑нцы, ж.

Сабака медэлянскай пароды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

флец, ‑у, м.

Спец. Гарызантальны пласт карыснай горнай пароды.

[Ням. Flöz.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)