вулкані́т, ‑у, М ‑ніце, м.

Горная парода вулканічнага паходжання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даўгашэ́рсны, ‑ая, ‑ае.

З доўгай шэрсцю. Даўгашэрсная парода авечак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

караткашэ́рсны, ‑ая, ‑ае.

З кароткай шэрсцю. Парода караткашэрсных авечак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пе́мза, ‑ы, ж.

Лёгкая порыстая горная парода вулканічнага паходжання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

се́тэр, ‑а, м.

Паляўнічы даўгашэрсны сабака; парода такіх сабак.

[Англ. setter.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эрдэльтэр’е́р, ‑а, м.

Парода службовых сабак з групы тэр’ераў.

[Англ. Airedale terrier.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

яйцано́скі, ‑ая, ‑ае.

З добрай яйцаноскасцю. Яйцаноская парода курэй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

змеяві́к, змеевіка́, мн. змеевікі́, змеевіко́ў, м.

1. Спіралепадобная трубка ў цеплаабменных апаратах.

2. Горная парода зялёнага колеру з рознымі адценнямі.

Высакародны з.

|| прым. змеевіко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

апо́ўзень, -зня, мн. -зні, -зняў, м.

Грунт, парода, што пад дзеяннем вады, свайго цяжару спаўзае па схіле ўніз.

Берагавы а.

|| прым. апо́ўзневы, -ая, -ае.

Апоўзневыя працэсы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

outcrop [ˈaʊtkrɒp] n. geol. агале́нне паро́ды, вы́хад паро́ды на паве́рхню; аго́леная паро́да

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)