дзюба́ты mit éinem gróßen Schnábel; schnábelartig, schnábelförmig (нос)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

blow one’s nose

вы́смаркаць нос, вы́смаркацца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

хо́бат, -а, М -аце, мн. -ы, -аў, м.

1. У некаторых млекакормячых: рухомы насавы прыдатак, падоўжаны нос.

Х. слана.

Х. тапіра.

2. Выцягнуты прыдатак у пярэдняй частцы цела некаторых беспазваночных і насякомых, які служыць для хапання здабычы і абароны (спец.).

3. Частка механізмаў, машын, якая па форме нагадвае выцягнуты нос жывёлы (спец.).

4. Задняя падоўжаная частка лафета артылерыйскай гарматы або задняя частка станка кулямёта (спец.).

|| памянш. хабато́к, -тка́, мн. -ткі́, -тко́ў, м.

|| прым. хо́батны, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наляпі́ць сов., в разн. знач. налепи́ть;

н. з глі́ны ца́цак — налепи́ть из гли́ны игру́шек;

клоўн ~пі́ў сабе́ нос — кло́ун налепи́л себе́ нос

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ты́цкаць несов., разг. ты́кать, сова́ть;

◊ т. у нос — ты́кать (сова́ть) в нос;

па́льцам т. — па́льцем ты́кать;

т. у во́чы — ты́кать в глаза́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гарба́ты, -ая, -ае.

1. Які мае горб (у 1 знач.).

Г. стары.

2. у знач. наз. гарба́ты, -ага, мн. -ыя, -ых, м. Гарбун.

Гарбатага магіла выправіць.

3. Выгнуты, з гарбінкай.

Г. нос.

|| наз. гарба́тасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

храсткава́ты, ‑ая, ‑ае.

Які мае вялікія або выступаючыя храсткі. Храсткаваты нос.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рази́ть​II несов., безл. (о дурном, сильном запахе), прост. смярдзе́ць; дава́ць у нос; патыха́ць;

от него́ рази́т лу́ком ад яго́ смярдзі́ць (дае́ ў нос, патыха́е) цыбу́ляй.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кві́нта, -ы, ДМ -нце, мн. -ы, -аў, ж.

1. Пятая ступень гамы, а таксама інтэрвал, які ахоплівае пяць ступеней.

2. Самая высокая па тоне струна некаторых струнных інструментаў.

◊

Павесіць нос на квінту (разм., жарт.) — зажурыцца, засумаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падпу́дрыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., каго-што.

Разм. Злёгку напудрыць. Падпудрыць нос.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)