турба́н, ‑а,
Галаўны ўбор у народаў Азіі і Паўночнай Афрыкі ў выглядзе палотнішча лёгкай тканіны, абматанай вакол галавы.
[Фр. turban з перс.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
турба́н, ‑а,
Галаўны ўбор у народаў Азіі і Паўночнай Афрыкі ў выглядзе палотнішча лёгкай тканіны, абматанай вакол галавы.
[Фр. turban з перс.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
яфеты́ды, ‑аў;
Група народаў часткі Каўказа, Пярэдняй Азіі, Міжземнамор’я, Пірынеяў, да якіх адносяцца
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Бар’е́р.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пазало́та, ‑ы,
1. Слой золата або залацістай фарбы, якой пакрываюць паверхню чаго‑н.
2. Залацісты водсвет ад сонца, агню і г. д.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аналагі́чны, ‑ая, ‑ае.
1. Заснаваны на аналогіі.
2. Які з’яўляецца аналогіяй; падобны да чаго‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дэзерці́р, ‑а,
Той, хто зрабіў дэзерцірства.
[Фр. déserteur.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пы́рнік, ‑у,
Род шматгадовых травяністых раслін сямейства злакавых,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сама́н, ‑у,
Цэгла-сырэц, зробленая з сумесі гліны, гною і сечанай саломы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Во́карак ’кумпяк’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Празрэ́ткі (мн. л.) ’прыстасаванне для навівання пражы на вал красён’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)