истере́ться в разн. знач. сце́рціся, мног. пасціра́цца;

на́дпись на моне́те истёрлась на́дпіс на мане́це сцёрся;

подошва́ истёрлась падэ́шва сцерлася.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́драпаць сов., разг.

1. (царапая, вырвать) вы́царапать;

2. (царапая, написать, нарисовать) нацара́пать, вы́царапать;

в. на́дпіс — нацара́пать (вы́царапать) на́дпись

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

legend

[ˈledʒənd]

n.

1) леге́нда f., наро́днае пада́ньне

2) на́дпіс; умо́ўныя знакі́ або́ тлумачэ́ньні (да ка́рты, пля́на)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

admittance [ədˈmɪtns] n. fml увахо́д, дазво́л увайсці́;

gain admittance атрыма́ць дазво́л на ўвахо́д;

no admittance увахо́д забаро́нены (надпіс на шыльдзе)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

engraving

[ɪnˈgreɪvɪŋ]

n.

1) гравірава́ньне n. (дзе́яньне)

2)

а) гравіро́ўка f. (дзе́яньне, малю́нак або́ на́дпіс)

б) гравю́ра f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

z. H.

= zu Händen – для, асабіста (надпіс на пісьме)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

індаса́т

(ням. Indossat)

асоба, якой перадаецца вэксаль, чэк або іншая каштоўная папера праз перадатачны надпіс.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

аўто́граф м.

1. (аўтарскі рукапіс) Autográph -(e)s, -e і -en;

2. (подпіс, надпіс) Autográmm n -s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

паказа́льнік, ‑а, м.

1. Надпіс, вяха, стрэлка і пад., якія служаць для паказвання чаго‑н. Паказальны дарог. □ Марудна пасоўваўся па беламу цыферблату чорны мінуты паказальны. Бядуля.

2. Даведачная кніга або даведачны спіс у кнізе. Бібліяграфічны паказальны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эпігра́ма, ‑ы, ж.

1. У старажытных грэкаў — надпіс на помніку, будынку і пад., які тлумачыў значэнне прадмета.

2. Сатырычны верш, у якім дасціпна высмейваецца пэўная асоба ці грамадская з’ява. Эпіграмы «Крытыку» М. Багдановіча. Эпіграмы Я. Купалы.

[Грэч. epígramma — надпіс.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)