◎ Пацягу́ха ’дзераза, Lycopodium L. (даўг., Сл. ПЗБ), звязана з паняццем ’цягнуцца, рассцілацца’, як і поцягу́иіка ’спарышнік, Polygonum aviculare L.’ (ТС). Аналагічна мар. vltoun (ад uleci ’цягнуць’).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
kamizelka
ж. камізэлька;
kamizelka kuloodporna — бронекамізэлька;
kamizelka ratunkowa мар. выратавальная камізэлька
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
pilot
м.
1. пілот;
2. мар. лоцман;
3. жарг. гід; праваднік
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
гайдро́п
(англ. guide-rope)
1) мар. канец сталёвага троса, які дапамагае ўтрымліваць прыдонную частку трала на зададзенай глыбіні;
2) канат, які скідаецца з дырыжабля або аэрастата для тармажэння пры спуску.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Амбара́с ’непакой’ (Др.-Падб., БРС, Гарэц., Бяльк., Нас., Касп., Нас. Сб. посл., Мар. дыс.), амбарасіцца ’непакоіцца’ (Касп.), амбарасна ’непакойна’ (Касп.), з франц. embarras праз польскае ambaras (Кюнэ, Poln., 40).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вясе́нні ’веснавы’ (БРС, КТС), вясеньній ’тс’ (Бяльк.), укр. весінний, рус. весенний, ст.-рус. весненыи, весньный, польск. wiosenny, чэш. мар. vesní. Утворана пры дапамозе суф. ‑н‑і (< ‑ьnъ). Да вясна́ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Úngunst
f - нямі́ласць, непрыхі́льнасць
zu méinen ~en — не на мар кары́сць
bei j-m in ~ stéhen* — быць у нямі́ласці ў каго́-н.
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
◎ Пінькаць, пінькнуць — перадае гук сініцы (КТС), рус. ттькать ’выдаваць слабыя гукі’, польск. pińkać ’шчабятаць, спяваць’, чэш. pinkati, мар. pnikai ’пішчаць’. Гукапераймальнае > ’тварэнне з суф. ‑ка‑ (Васілеўскі, Прадукт. тыпы, 80; Махэк₂, 450).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
kołysanie
н.
1. калыханне, гайданне;
2. гайданка;
kołysanie boczne мар. бакавая гайданка
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
buchta
ж.
1. мар. бухта (форма ўкладкі каната);
2. уст. бухта; затока
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)