вы́праўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

Манера трымацца прама; пастава; знешні выгляд. Вайсковая выпраўка. Маладзецкая выпраўка. □ Генерал устаў з-за стала і пайшоў насустрач Русаковічу, любуючыся яго сабраным і падцягнутым выглядам, акуратнай, бездакорнай выпраўкай. Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пахо́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

Манера хадзіць; хада. Ішоў чалавек паволі, стомленай паходкай. Чорны. Стаў я іншым, суровым, Стаў новым ад ног да пілоткі, Чалавекам вайсковым, — Былой не пазнаеш паходкі. Куляшоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

oratorical

[,ɔrəˈt‚rɪkəl]

adj.

ара́тарскі

an oratorical contest — ара́тарскі ко́нкурс, ко́нкурс ара́тараў

an oratorical manner — ара́тарская мане́ра

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ухва́тка ж., разг.

1. мане́ра, -ры ж., звы́чка, -кі ж.;

2. (ловкость, сноровка) спрыт, род. спры́ту м., спры́тнасць, -ці ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паса́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак, ж.

1. гл. садзіць.

2. мн. Месца, на якім пасаджаны расліны.

Пасадкі маладога сасонніку.

3. Спуск і прызямленне лятальнага апарата.

Мяккая п.

Вымушаная п.

Ісці, заходзіць на пасадку.

4. Манера, спосаб трымацца ў сядле.

Кавалерыйская п.

|| прым. паса́дачны, -ая, -ае (да 1 і 3 знач.).

П. матэрыял.

Пасадачная платформа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дэклама́цыя

(лац. declamatio = выпрацоўка красамоўства)

1) выразнае чытанне мастацкіх твораў на памяць;

2) перан. штучна ўзнёслая манера гаварыць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Verháltung

f -, -en

1) стры́мліванне, падаўле́нне, стры́манасць

2) паво́дзіны, мане́ра паво́дзіць сябе́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Módus

m -, Módi мо́дус, спо́саб, мане́ра, від; грам. лад

~ vivendi — [vi'vεndi] во́браз [лад] жыцця́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

дэклама́цыя

(лац. declamatio)

1) выразнае чытанне мастацкіх твораў;

2) перан. штучна ўзнёслая манера гаварыць.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

ухва́тка ж разм

1. Hándgriff m -(e)s, -e, Kúnstgriff m;

2. (манера паводзін) Maníer f -, -en, Úmgangsform f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)