найме́ншы, ‑ая, ‑ае.

Самы меншы, самы малы. Найменшая частка.

•••

Ісці па лініі найменшага супраціўлення гл. ісці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кату́х, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Невялікі хлеў або адгароджанае месца ў хляве.

К. для свіней.

2. перан. Пра цёмны, малы пакой або хату (разм.).

Сем гадоў жыву ў гэтым катуху.

|| памянш. катушо́к, -шка́, мн. -шкі́, -шко́ў, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сапля́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Тое, што і соплі.

2. Дзіця, малы; нявопытны чалавек, які мала ведае жыццё; малакасос (разм., пагард.).

|| ж. сапля́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак (да 2 знач.).

|| прым. сапля́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

малосостоя́тельность

1. бе́днасць, -ці ж., малы́ даста́так;

2. мала́я грунто́ўнасць, мала́я ўгрунтава́насць; мала́я перакана́ўчасць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пёс саба́ка, -кі м.;

Большо́й Пёс астр. Вялі́кі Пёс;

Ма́лый Пёс астр. Малы́ Пёс.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

юс филол. юс, род. ю́са м.;

юс большо́й юс вялі́кі;

юс ма́лый юс малы́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мікрацэфа́лія

(ад мікра- + -цэфалія)

вельмі малы аб’ём чэрапа галавы, недаразвітая галава (параўн. макрацэфалія).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мінімалі́зм

(ад с.-лац. minimalis = самы малы)

зніжэнне патрабаванняў да мінімуму (параўн. максімалізм).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мікраскапі́чны, -ая, -ае.

1. Зроблены, даследаваны пры дапамозе мікраскопа.

М. аналіз.

2. Вельмі малы, які можна ўбачыць толькі пад мікраскопам.

Мікраскапічныя клеткі.

3. перан. Вельмі маленькі, нязначны па велічыні, памерах.

Мікраскапічная дэталь.

|| наз. мікраскапі́чнасць, -і, ж. (да 2 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

боршч, баршчу́, м.

Вадкая страва, прыгатаваная з буракоў і іншай агародніны.

Апетытны б.

|| ласк. баршчо́к, -шчку́, м. і бо́ршчык, -у, м.

Добры баршчок, ды малы гаршчок (з нар.). Хлопчыку — раз хлеба, два разы боршчыку (з нар.).

|| прым. баршчо́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)