Мікры(й) ’малы’ (арго) (Рам. 9, 5), рус. калуж. микрый ’тс’. З новагрэч. μικρός ’малы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Little Dipper

Малы́ Воз (сузо́р’е)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

wee

[wi:]

adj.

ве́льмі малы́, мале́нечкі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

агу́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Вымаўляць «агу». Малы задаволена вадзіў чорнымі гузікамі вачэй, агукаў таксама задаволена нешта сабе пад нос. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лу́чка Малы лужок; сенажаць (Лёзн.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

прыгарадак Малы гарадок (Нас. АУ).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

áusgekocht

a

разм.

ein ~er Júnge — хі́тры малы́ [хлапе́ц]; прайдзісве́т, прайдо́ха

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Kóben

m -s, -

1) малы́ хлеў (для свіней)

2) хаці́на

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

анто́німы

(ад анты- + гр. onyma = імя)

лінгв. словы з процілеглым значэннем (напр. дабро — зло, вялікі — малы).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

мала́я

1. гл малы;

2. разм Kléine (sub) f -n, -n; Kléinstkind n -es, -er

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)