Сала́ґа ’хто фанабэрыста’ (ваўк., Сл. ПЗБ). Вуснае запазычанне рус. размоўн. шутл. і зняважл. сала́га ’малады матрос; малады нявопытны салдат’, наогул ’малады нявопытны чалавек’, якое з марскога слэнга і ўзыходзіць, відаць, да папярэдняга.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

го́ркі, -ая, -ае.

1. Які мае своеасаблівы едкі смак.

Г. палын.

Горкае лякарства.

2. перан. Поўны гора, цяжкі, гаротны.

Горкае жыццё.

Пераканацца на горкім вопыце.

Горкая праўда.

Горкія слёзы.

◊

Горкае дзіця (разм.) — наіўны, нявопытны малады чалавек.

Горкі п’яніца (разм., неадабр.) — алкаголік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

fairly [ˈfeəli] adv.

1. справядлі́ва, сумле́нна

2. даво́лі, дастатко́ва;

He is still fairly young. Ён яшчэ даволі малады.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Fréchdachs

m -es, -e наха́бнік, наха́бны малады́ чалаве́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

júgendlich

a

1) малады́, юна́цкі, юна́чы

2) маладжа́вы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Júngbauer

m -s i -n, -n малады́ селяні́н

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

збраяно́сец, ‑сца, м.

У сярэднія вякі — малады воін, які насіў зброю рыцара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адро́ек, ‑ройка, м.

Малады рой пчол, які нядаўна аддзяліўся ад старога роя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падмаладзі́цца, ‑ладжуся, ‑лодзішся, ‑лодзіцца; зак.

Разм. Надаць сабе больш свежы, малады выгляд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самяня́ і самянё, ‑няці; мн. няты, ‑нят; н.

Разм. Маленькі, малады сом.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)