Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
маладзе́йшы, ‑ая, ‑ае.
Выш. ст.дапрым.малады.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ато́жылак, -лка, мн. -лкі, -лкаў, м.
1.Малады парастак расліны.
Каля дрэва з’явілася многа атожылкаў.
2. Адгалінаванне руданоснай жылы.
3.перан. Пра патомка, нашчадка.
Дзеці, унукі — нашы атожылкі.
|| прым.ато́жылкавы, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пе́ўнік, ‑а, м.
Памянш.-ласк.да певень; малады певень.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
князе́віч, ‑а, м.
Малады сын князя (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ángehend
a бу́дучы; які́ пачына́ецца; малады́
ein ~er Léhrer — малады́ наста́ўнік
bei ~er Nacht — з наступле́ннем но́чы
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
дубня́к, ‑у, м.
Малады дубовы лес. У дубняку густы пах прэлага лісця і жалудоў ап’яняў змораных людзей.Шамякін.Густы лес пачаў радзець, на змену вялікім дрэвам пайшоў малады дубняк.Васілеўская.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Маладзён, маладзёнак ’малады, малы, малакасос’ (Нас.), ’падлетак, малы’ (Шат.), ’жаніх у час вяселля’ (Касп., Пан.), ’малады хлопец, мужчына’ (Нар. Гом.), ’нядаўна народжанае дзіця’ (КЭС, лаг.). Рус.молодёны ’малады з маладой’, молодён ’немаўля’, ’малады чалавек’, польск.młodzień ’юнак’. Да прасл.mold‑ěnъ < moldъ > малады́ (гл.). Сюды ж маладзёна, маладзёнка ’маладзіца’ ’маладая дзяўчына’ (ТС, Нар. Гом.), маладзёны ’маладыя ў час вяселля’ (паўн.-усх., КЭС).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
недале́так, ‑тка, м.
Разм.Малады чалавек, які не дасягнуў паўналецця.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
sapling
[ˈsæplɪŋ]
n.
1) маладо́е дрэ́ўца
2) малады́ чалаве́к
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)