вя́зень, ‑зня,
Той, хто знаходзіцца ў зняволенні; зняволены.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вя́зень, ‑зня,
Той, хто знаходзіцца ў зняволенні; зняволены.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аметы́ст, ‑у,
Каштоўны камень фіялетавага альбо фіялетавага з блакітным адценнем колеру.
[Грэч. amethystos.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кіно́шнік, ‑а,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
свярбя́чка, ‑і,
1.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вясна́, ‑ы;
1. Пара года паміж зімой і летам.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
іані́ты, ‑аў;
Рэчывы, здольныя выклікаць абмен іонамі, уплываць на абмен іонаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ільнокамбіна́т і льнокамбіна́т, ‑а,
Прадпрыемства, якое займаецца апрацоўкай лёну, вытворчасцю льняных тканін і пастаўкай іх іншым прадпрыемствам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
радыкулі́т, ‑у,
Хвароба карэньчыкаў спіннамазгавых нерваў.
[Новалац. radiculitis, ад лац. radicula — карэньчык.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
саха́ціна, ‑ы,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фенамена́льны, ‑ая, ‑ае.
1. Выключны, рэдкі, незвычайны; выдатны па сваіх якасцях.
2. Які мае адносіны да феномена (у 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)