е́жа ж.
1. пи́ща, еда́, съестно́е ср., снедь;
здаро́вая е. — здоро́вая пи́ща;
мясна́я е. — мясна́я пи́ща;
салёная е. — солёная еда́;
лёгкая е. — лёгкая пи́ща;
2. стряпня́;
нясма́чная е. — невку́сная стряпня́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
серавугляро́д, ‑у, М ‑дзе, м.
Злучэнне серы з вугляродам — бясколерная, лёгкая на загаранне ядавітая вадкасць з непрыемным пахам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Léichtgewicht
n -(e)s спарт. лёгкая вага́
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Тача́нка ’лёгкая павозка з адкрытым кузавам’ (ТСБМ, Вруб.): павозкі даўней былі… тачанкі (Маладосць, 1992, 2, 115), перан. ’павозка такога тыпу, забяспечаная кулямётам’ (ТСБМ), ’тачка’ (Ян., ПСл). Укр. тача́нка ’лёгкая павозка’, рус. тача́нка ’тс’. Відаць, арэальнае ўтварэнне на базе прасл. *tačati ’гнаць, паганяць, каціць’, параўн. стараж.-рус. тача́ти ’гнаць, паганяць’, польск. taczać ’каціць’, чэш. táčeti ’круціць, качаць’ (ЕСУМ, 5, 529). Не выключана другаснае збліжэнне з польск. najtyczanka ’від лёгкай павозкі’ (з нямецкай), адкуль Фасмер (3, 49), Трубачоў (Дополн., 4, 29) выводзяць рус. натыча́нка ’лёгкая плённая польская брычка’, тача́нка ’лёгкая павозка’. Гл. і тачаць, тачка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
по́сцілка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.
Лёгкая саматканая коўдра або прасціна, якую рассцілаюць на пасцель, якой засцілаюць ложак, або кавалак тканіны, якой накрываецца ці завешваецца што-н.
Ткаць посцілкі.
Завесіць ложак посцілкай.
Снежная п. (перан.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
смуга́, -і́, ДМ смузе́, ж.
1. Падобная на дым, лёгкая атмасферная пялёнка, дымка, туман.
Небасхіл заслаўся смугой.
Каля лесу слалася с.
2. перан. Тое, што перашкаджае ясна бачыць, затуманьвае.
С. засцілае вочы.
С. на твары (журботны настрой).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
абгаро́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.
Невялікая, лёгкая агароджа. Наўкол прыгожай абгародкай Зялёны двор абняў тынок. Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вельбо́т, ‑а, М ‑боце, м.
Лёгкая быстраходная вёславая лодка з вострым носам і кармою, прызначаная для выкарыстання на марскіх промыслах.
[Англ. whale-bot.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
handgun [ˈhændgʌn] n. лёгкая агнястрэ́льная збро́я (якую можна трымаць адной рукой: пісталет, аўтамат і да т.п.)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
атле́тыка, -і, ДМ -тыцы, ж.
Сістэма спартыўных практыкаванняў, якія патрабуюць рознабаковай фізічнай падрыхтоўкі.
○
Лёгкая атлетыка — від спорту — бег, хадзьба, скачкі, кіданне кап’я, дыска і пад.
Цяжкая атлетыка — від спорту — падняцце цяжару: штангі, гіры і пад.
|| прым. атлеты́чны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)