Verbum

пазгіна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак., каго-што.

Сагнуць усіх, многіх ці ўсё, многае.

П. галіны.

Гора не пазгінала людзей (перан.).

панасыла́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., каго-што.

Наслаць¹, прыслаць вялікую колькасць каго-, чаго-н.

П. людзей на рамонт дарогі.

бытавы́, -а́я, -о́е.

1. гл. быт.

2. У літаратуры, журналістыцы: які апісвае быт людзей якой-н. сацыяльнай групы.

Б. раман.

мо́шчы, -аў.

Высахлыя астанкі святых людзей хрысціянскай царквы, якія шануюцца і лічацца цудатворнымі.

◊

Жывыя мошчы — пра вельмі худога, знясіленага чалавека.

клі́ка, -і, ДМ кліцы, мн. -і, клік, ж. (пагард.).

Група, шайка людзей, якія займаюцца непрыгожымі, непрыстойнымі справамі.

К. інтрыганаў.

самалю́бства, -а, н.

Пачуццё ўласнай годнасці, якое звычайна спалучаецца з раўнівымі адносінамі да думкі пра сябе іншых людзей.

Хваравітае с.

разлу́чнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто разлучыў, разлучае блізкіх адзін аднаму людзей.

|| ж. разлу́чніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

турніке́т, -а, М -ке́це, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяльнае прыстасаванне для пропуску людзей па чарзе па адным.

Прайсці цераз т.

цяплу́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж. (разм.).

Таварны вагон, прыстасаваны для перавозкі людзей.

|| прым. цяплу́шачны, -ая, -ае.

чалавека...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.: які мае адносіны да людзей, да чалавека, напр.: чалавекападобны, чалавекалюбец, чалавекалюбства, чалавеканенавіснік.