Múmpitz

n -es разм.

1) лухта́, абы́-што

2) падма́н, ашука́нства

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Базграні́на ’ўсялякая ўсячына, мешаніна’, лухта, бязглуздзіца’ (Нас.). Запазычанне з польск. bazgranina ’каракулі, мазня’ (bazgrać ’незразумела пісаць, пэцкаць паперу’; у польск. мове гэта наватвор з XVIII ст., паходжанне яго няяснае, гл. Брукнер, 18; Слаўскі, 1, 29; вельмі няпэўна Махэк₂, 49: пераробка слова skrabač).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

banialuki

мн. глупства, лухта, бязглуздзіца;

pleść banialuki — малоць лухту; плесці глупства

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

rubbish

[ˈrʌbɪʃ]

n.

1) хлам -у m., адкі́ды pl., сьме́цьце n

2) лухта́ f.; дурніна́, дрэнь f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

arrant

[ˈærənt]

adj.

відаво́чны, і́сны, жахлі́вы

an arrant liar — відаво́чны маню́ка

arrant nonsense — і́снае глу́пства, і́сная лухта́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Ту́быль ‘мноства, грамада’: вы́дзьвінулі ту́быльлю на луг — зу пуўдня сена схвацілі (Юрч.). Няясна. Магчыма, балтызм, параўн. літ. tūlýbė ‘мноства’ з перастаноўкай зычных. Параўн., аднак, фармальна і тэрытарыяльна блізкія, але адрозныя па семантыцы рус. дыял. ту́боль ‘смецце, адходы’, ‘лухта’, ту́баль ‘глупства’, ту́больный ‘бесталковы, дурны’ (СРНГ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бре́дни мн. бязглу́здзіца, -цы ж., мн. нет; (нелепость) недарэ́чнасць, -ці ж.; (глупость) глу́пства, -ва ср.; (вздор) лухта́, -ты́ ж., мн. нет;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

shuck

[ʃʌk]

1.

n.

1) шалупі́на f.; струк -а́ m.

2) informal лухта́, дрэнь f.

2.

v.t.

аблу́пліваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Лу́хта́н ’лодар, гультай’ (Ян.) і лухта́нішчэ ’таўстун’ (ТС). Узніклі ў выніку кантамінацыі лексем лухта ’манюка, балбатун’ і муцян (параўн. драг. муте́н < мутя́н ’тс’). Другой лексемай магла б быць і ⁺луца́н, параўн. укр. дуца́н ’таўстатвары мужчына’, якое з лут 1 (гл.), і тураў. луця́ро ’гультай, лежань’ (ТС).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

mięta

ж. мята;

mięta pieprzowa — перачная мята;

to mięta — гэта лухта (глупства)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)