програ́ммный прагра́мны;

програ́ммная му́зыка прагра́мная му́зыка;

програ́ммные вопро́сы прагра́мныя пыта́нні;

програ́ммная речь прагра́мная прамо́ва;

програ́ммное управле́ние техн. прагра́мнае кірава́нне.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лі́чбавы Zíffern-; Záhlen-;

лі́чбавае кірава́нне numérische Stéuerung;

лі́чбавы код Zíffernkode [-ˏko:t] m -s, -s, numérischer Kóde [Códe]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дэцэнтралізава́ны dezentralisíert; dezentrál;

дэцэнтралізава́нае забеспячэ́нне эне́ргіяй і вадо́й dezentrále Strom und Wásserversorgung;

дэцэнтралізава́нае кірава́нне dezentralisíerte Verwáltung

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

праграмі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак., што.

Спец.

1. Складаць праграму рашэння пэўных задач для вылічальнай машыны. Праграміраваць кіраванне вытворчасцю.

2. Задаваць машыне, устройству і пад. праграму ў выглядзе плана паслядоўных дзеянняў.

3. Складаць план развіцця эканомікі чаго‑н. і сістэмы яе рэгулявання на аснове комплексных праграм (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыстанцы́йны Fern-; férnbetätigt; férngelenkt, férngesteuert;

дыстанцы́йнае кірава́нне Férnbedienung f -, Férnsteuerung f -;

дыстанцы́йная тру́бка вайск Zéitzünder m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Regíerungsantritt

m -s, -e уступле́нне ў кірава́нне дзяржа́вай; уступле́нне на трон

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Regíerung

f -, -en ура́д, ула́да, упра́ва; часо́вы ўрад

2) панава́нне, кірава́нне;

zur ~ kómmen* прыйсці́ да ўла́ды;

die ~ ántreten* уступі́ць у кірава́нне (дзяржа́вай);

die ~ stürzen скі́нуць ура́д

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

мандата́рый

(п.-лац. mandatarius)

1) асоба, якая атрымала мандат на выкананне якой-н. функцыі;

2) дзяржава, якая валодае мандатам на кіраванне калоніяй.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

пост¹, паста́, мн. пасты́, пасто́ў, м.

1. Асоба або група людзей, якія вядуць назіранне за чым-н. або ахоўваюць што-н.

Міліцэйскі п.

2. Месца, пункт, адкуль вядзецца назіранне, дзе знаходзіцца ахова.

Баявы п.

Памерці на пасту (перан.: пры выкананні абавязкаў).

3. Адказная пасада.

Заняць высокі п.

4. Месца, у якім сканцэнтравана кіраванне рознымі тэхнічнымі сродкамі, сігналамі.

Цэнтральны п.

|| прым. паставы́, -а́я, -о́е (да 1, 2 і 4 знач.).

Паставая будка.

Паставая служба.

Паставая ведамасць (службовы дакумент каравула).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

манда́т м

1. Mandát n -(e)s, -e, Vóllmacht f -, -en;

дэпута́цкі манда́т Ábgeordnetenmandat n;

2. гіст:

краі́на, яка́я ма́е манда́т (на кіраванне якой-н тэрыторыяй) Mandatárstaat m -(e)s, -en;

атрыма́ць манда́т на кірава́нне чым-н das Mandát über etw. (A) bekómmen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)