адтачы́ць, ‑тачу, ‑точыш, ‑точыць; зак.

Зрабіць вострым, натачыць. Адточыць серп Рыгорка для Марылі, З пілы касу наладзіць. А. Александровіч. // перан. Удасканаліць майстэрства, зрабіць выразным (мову, стыль). Можна сказаць, што ў гэтай форме [аглядаў] Багдановіч адтачыў сваё пяро крытыка, тут упершыню бліснуў трапнасцю назіранняў, тонкім пранікненнем у канкрэтныя з’явы літаратурнага працэсу. Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

БА́ЎЭР

(Bauer) Бруна (6.9.1809, г. Айзенберг, Германія — 15.4.1882),

нямецкі філосаф. Прыват-дацэнт Берлінскага і Бонскага ун-таў. Напачатку артадаксальны гегельянец, потым далучыўся да левых, з 1839 — да младагегельянцаў, у канцы жыцця кансерватар і прыхільнік О.Бісмарка. Асн. працы: «Крытыка Евангелля ад Іаана» (1840), «Крытыка сінаптычных евангелляў» (т. 1—3, 1841—42), «Вучэнне Гегеля пра рэлігію і мастацтва» (1842). Адмаўляючы гегелеўскую абсалютную ідэю, абвясціў абсалютнай самасвядомасць; лічыў рухальнай сілай гісторыі разумовую дзейнасць «мыслячых асоб», якія змяняюць свядомасць людзей. Адмаўленнем боскасці Ісуса Хрыста і гіст. Дакладнасці евангелляў Баўэр пракладваў шлях прыхільнікам міфалагічнай школы. З пазіцый ням. нацыяналізму ідэалізаваў прускую манархію.

М.В.Пешкаў.

т. 2, с. 355

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

разно́с, ‑у, м.

1. Дзеянне паводле дзеясл. разносіць — разнесці (у 1–6 знач.).

2. Разм. Строгая вымова, рэзкая крытыка. Пасля хору хвалебных рэцэнзій раптам узнялася хваля крытыкі і разносаў. «Маладосць».

3. Спец. Перавышэнне дазволенай разлікам колькасці абаротаў вярчальных частак машыны, якое вядзе да разбурэння гэтых частак. Прадухіленне разносу.

4. Спец. Шырокая і неглыбокая горная вырабатка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

censure

[ˈsenʃər]

1.

n.

ганьбава́ньне n., вымо́ва f., асуджэ́ньне n., кры́тыка f.

2.

v.

1) га́ніць, знахо́дзіць зага́ны, недахо́пы

2) крытыкава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

сказі́ць, скажу, сказіш, сказіць; зак., што.

1. Змяніць, перайначыць; выставіць у няправільным, памылковым святле. Сказіць сэнс. □ Вульгарызатарская крытыка намагалася сказіць воблік паэта, прыпісваючы яго творчасці песімізм і эстэцтва. Майхровіч. [Сігнал] прыйшоў аднекуль здалёк, прабіўшыся праз камету. Магчыма, гэта і сказіла яго. Шыцік.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Моцна змяніць, надаць ненатуральны, ненармальны выгляд (пра твар). Грымаса сказіла твар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

tool [tu:l] n.

1. інструме́нт, прыла́да;

a machine tool стано́к, варшта́т

2. сро́дак (у чыіх-н. руках);

the chief tools of a critic гало́ўныя сро́дкі кры́тыка

♦

down tools спыня́ць пра́цу, бастава́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дзелавы́ в разн. знач. делово́й;

~вы́я су́вязі — деловы́е свя́зи;

~ва́я кры́тыка — делова́я кри́тика;

~вы́я лю́дзі — деловы́е лю́ди;

~вы́я папе́ры — деловы́е бума́ги;

~ва́я драўні́на — спец. делова́я древеси́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

vitriol

[ˈvɪtriəl]

n.

1) купарва́с -у m.

blue vitriol — медзяны́ купарва́с

green vitriol — жале́зны купарва́с

2) се́рная кіслата́

3) зье́длівасьць, во́страя кры́тыка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

virulent [ˈvɪrʊlənt] adj.

1. небяспе́чны, смяро́тны;

a virulent form of the disease во́страя фо́рма хваро́бы

2. med. зара́зны, віруле́нтны

3. fml зласлі́вы, з’е́длівы; жо́рсткі; ядаві́ты;

virulent criticism лю́тая кры́тыка;

virulent tongues злы́я языкі́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

vocal​2 [ˈvəʊkl] adj.

1. шу́мны, галасі́сты, крыклі́вы; вы́казаны (адкрыта);

vocal criticism шчы́рая кры́тыка;

the most vocal member of the audience са́мы галасі́сты з усі́х прысу́тных

2. галасавы́; вака́льны;

a vocal range дыяпазо́н го́ласу

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)