bloodcurdling

[ˈblʌdkɜ:rdlɪŋ]

adj.

жахлі́вы, ад яко́га кроў сты́не ў жы́лах

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

до́нарскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да донара, звязаны з донарствам. Донарскі пункт. Донарская кроў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крова...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «кроў», напрыклад: кроваспыняльны, кроваўтварэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

драко́нов драко́наў;

драко́ново де́рево бот. драко́нава дрэ́ва;

драко́нова кровь (древесная смола) драко́нава кроў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

transfusion [trænsˈfju:ʒn] n.

1. med. пераліва́нне (крыві); трансфу́зія;

give a transfusion пераліва́ць (кроў)

2. перадава́нне (чаго-н.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

змаркатне́лы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Маркотны, сумны. Конь стаяў змаркатнелы, пануры, Кроў сцякала з нагі варанога. Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

артэрыя́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да артэрыі (у 1 знач.). Артэрыяльная кроў. Артэрыяльны крывяны ціск.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вампі́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Род буйных лятучых мышэй (кажаноў).

2. У казках, старажытных павер’ях, прыгодніцкай літаратуры і кінафільмах: пярэварацень, мярцвяк, які нібыта выходзіць ноччу з магілы і смокча кроў жывых.

3. перан. Бязлітасны эксплуататар, крывасмок.

|| прым. вампі́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

халадзі́ць, -ладжу́, -ло́дзіш, -ло́дзіць; незак.

1. што. Рабіць халодным, ахалоджваць, астуджваць.

Раса халодзіць ногі.

2. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.), каго-што і без дап. Выклікаць адчуванне холаду.

Вецер дзьмуў у спіну і прыемна халадзіў.

Страх халадзіў кроў у жылах (перан.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

хлы́нуць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -не; зак.

1. Паліцца з сілай, патокам.

Хлынула вада.

Кроў хлынула з носа.

2. Імкліва накіравацца куды-н. вялікай масай.

Людзі хлынулі ў адчыненыя дзверы.

3. перан. З’явіцца ў вялікай колькасці.

У майстэрню хлынулі заказы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)