Röhrenknochen

m -s, - анат. по́лая [трубча́стая] косць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Масталы́га 1 ’частка каравячай тушы’ (Растарг.). Рус. ёнаўск. (ЛітССР) мостолы́жка ’косць’, мостолы́га ’перадплечча’, ’галёнка’; цвяр. ’рука без кісці, нага без ступні’, валаг. ’доўгая худая рука’, алан. мостолю́га ’вялікая косць з мясам’. Беларуска-рускае. Да масол (гл.). Утварылася ў выніку семантычнага пераносу паводле сумежнасці: ’косць’ > ’мяса’ > ’туша’.

Масталы́га 2 ’буркун, прыдзірала’ (Растарг.). Да масол (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

асіфіка́цыя

(ад лац. os, ossis = косць + -фікацыя)

акасцяненне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

die​1 [daɪ] n.

1. штамп

2. косць (для гульні)

♦

the die is саst вы́бар зро́блены; рашэ́нне прыня́та

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Ко́стачка ’лёска’ (Мат. Гом.). Да косць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

падскі́вічны анат ÚÚnterkiefer-;

падскі́вічная косць nterkieferbein n -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

скро́невы Schläfen-;

скро́невая косць анат Schläfenbein n -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

скі́вічны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сківіцы. Сківічная косць. Сківічныя мускулы. // Які звязаны з лячэннем сківіцы. Сківічная аперацыя. Сківічная хірургія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

решётчатый и реше́тчатый

1. кра́цісты, у кра́ты;

2. рашэ́цісты;

решётчатая кость анат. рашэ́цістая косць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

асты́т

(ад гр. osteon = косць)

мед. запаленне касцявой тканкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)