цяле́сны, -ая, -ае.

1. гл. цела.

2. Прычынены целу; фізічны.

Цялесныя пашкоджанні.

Ц. недахоп.

3. Жаўтавата-белы з ружовым адценнем; падобны на колер цела.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

peachy [ˈpi:tʃi] adj. пе́рсікавы (пра колер)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

beige​1 [beɪʒ] n. ко́лер бэж

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

зямлі́сты

1. érdig, érdartig;

2. (колер) érdfahl; áschfahl, áschgrau;

зямлі́сты ко́лер тва́ру fáhle Gesíchtsfarbe

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

féldgrau

a зелянко́вы (колер)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

flíederfarben

a бэ́завы (колер)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

тэрако́та, -ы, ДМ -ко́це, ж.

Абпаленыя непаліваныя вырабы з высакаякаснай каляровай (жоўтай або чырвонай) ганчарнай гліны.

|| прым. тэрако́тавы, -ая, -ае.

Т. колер (чырванавата-карычневы).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

шакала́дны Schokoláden-; schokoládenbraun (пра колер)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

барвава́ць, барвуе; незак.

Надаваць барвовы колер чаму‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́сініцца, ‑сініцца; зак.

Пафарбавацца ў сіні колер; падсініцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)