Кніга́р ’прадавец кніг’ (Др.-Падб.). Гл. кніга 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кні́жнік ’кніжная паліца’ (Сцяшк. Сл.). Гл. кніга 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кні́жніца ’бібліятэка’ (Др.-Падб., Гарэц.). Гл. кніга 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

збо́рнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Кніга, у якой сабраны якія-н. творы, дакументы.

З. вершаў.

З. архіўных дакументаў.

2. Рэзервуар для збору якой-н. вадкасці, газу (спец.).

З. нафты.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

інвента́рны инвента́рный;

і. ну́мар — инвента́рный но́мер;

~ная кні́га — инвента́рная кни́га

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

прыхо́дны прихо́дный;

п. о́рдар — прихо́дный о́рдер;

~ная кні́га — прихо́дная кни́га

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

бестсе́лер, ‑а, м.

У шэрагу замежных краін — ходкая, выдадзеная вялікім тыражом, кніга; ходкі тавар.

[Ад англ. best — лепшы, большы і sell — прадавацца.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

а́драсны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да адраса. Адрасная кніга.

•••

Адрасны стол гл. стол.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інвента́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да інвентару. Інвентарны нумар. Інвентарная кніга. Інвентарны спіс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кара́н, ‑а, м.

Свяшчэнная кніга мусульман, у якой змяшчаюцца догматы і палажэнні магаметанскай рэлігіі.

[Ад араб. qur'ān — чытанне, кніга.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)