андрацэ́й

(ад андра- + гр. oikia = дом)

сукупнасць тычынак кветкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

зача́хлы прям., перен. зача́хший;

з. чалаве́к — зача́хший челове́к;

~лыя кве́ткі — зача́хшие цветы́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ка́нна, ‑ы, ж.

Шматгадовая травяністая расліна сямейства каннавых, якая мае чырвоныя вялікія кветкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

калякве́тнік, ‑а, м.

Частка кветкі (чашачка і вяночак), якая абкружае тычынкі і песцік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ábpflücken

vt рваць, абрыва́ць (кветкі, плады і г.д.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

паўплята́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Уплесці ўсё, многае. Паўплятаць кветкі ў вянок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пе́сцік, ‑а, м.

Частка кветкі пакрытанасенных раслін, з якой утвараецца плод пасля апладнення пыльцой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кветало́жа, ‑а, н.

Расшыраны верх кветаножкі, на якім размешчаны пялёсткі, песцікі і тычынкі кветкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

затравяне́ць, ‑ее; зак.

Тое, што і затравець. Аэрадром затравянеў, на ім зацвілі кветкі. Алешка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сцеблава́ты, ‑ая, ‑ае.

З вялікай колькасцю сцёблаў (пра расліны). Буялі жоўтыя сцеблаватыя кветкі. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)