дыяртро́з

(гр. diarthrosis = расчляненне)

анат. сустаў, рухомае злучэнне касцей паміж сабой (параўн. сінартроз).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пратэіно́іды

(ад пратэіны + -оід)

бялкі, якія ўваходзяць у склад касцей, храсткоў, валасоў, шэрсці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сіндэсмало́гія

(ад гр. syndesmos = звязка + -логія)

раздзел анатоміі, які вывучае сучляненні касцей шкілета.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

груга́н, -на́ м.

1. во́рон;

2. перен. во́рон, хи́щник;

◊ куды́ г. касце́й не занясе́ — погов. куда́ во́рон косте́й не занесёт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́варыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.

1. Здабыць што‑н. пры дапамозе кіпячэння, выварвання. Выварыць клей з касцей.

2. Пазбавіць якіх‑н. якасцей, асаблівасцей шляхам доўгага кіпячэння, варкі. Выварыць мяса.

3. Кіпячэннем ачысціць ад чаго‑н. Выварыць бялізну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Мя́каць 1 ’мяккая частка пладоў ягад, клубняў, цела жывёлы або чалавека’, ’мяса без касцей’, ’што-небудзь рыхлае, мяккае’ (ТСБМ), ’ралля, якая без перапынку ўзорваецца некалькі год запар’ (паўн.-усх., КЭС), мя́кець ’мякаць’ (Ян.). Да мя́ккі (гл.). Суфікс ‑tь (рус. мякоть, укр. мʼякіть) утварыўся, відаць, з ‑ostь і ‑ota.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сі́вер, ‑у, м.

Разм. Халодны паўночны пранізлівы вецер. Хмурна. Золка. Вецер-сівер Да касцей праймае. Колас. Толькі першыя замаразкі ды калючы паўночны сівер сведчылі аб набліжэння недалёкай зімы. Якімовіч. Вільготны сівер балюча біў у твар рэдкімі шрацінамі граду. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

па́ра², -ы, ж.

1. Рэчыва ў газападобным стане, якое ўтвараецца з вадкасці пры яе награванні, выпарэнні.

З чыгуна ішла п.

Параход стаіць пад парай (гатовы ў любы момант адправіцца).

2. Моцна нагрэтае вільготнае паветра.

П. касцей не ломіць (прыказка).

|| прым. паравы́, -а́я, -о́е.

П. кацёл (для атрымання пары). Паравая машына (якая прыводзіцца ў рух парай). Паравое ацяпленне (якое выкарыстоўвае цяпло пары). Паравыя катлеты (прыгатаваныя на пары).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ланге́тка

(фр. longuette)

павязка з гіпсу, якая забяспечвае нерухомасць зламаных касцей рук або ног.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сінсарко́з

(ад гр. syn = разам + sarks = мяса)

злучэнне касцей пры дапамозе папярочна-паласатых мышцаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)