закляпа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

Распляскаць канец заклёпкі, шпяня і пад., змацоўваючы імі што-н.

З. болт.

|| незак. заклёпваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. заклёпванне, -я, н. і заклёпка, -і, ДМ -пцы, ж.

|| прым. заклёпачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

апака́ліпсіс, ‑а, м.

Адна з хрысціянскіх царкоўных кніг, якая змяшчае містычныя прароцтвы пра канец свету.

[Ад грэч. apokálypsis — адкрыццё.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

топ

(гал. top)

мат. верхні канец мачты або стэньгі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

шпор

(гал. spoor)

мар. ніжні канец мачты, стэньгі, бушпрыта.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пле́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.

1. Верхняя расшыраная і звычайна плоская частка чаго-н., што мае форму ножкі, стрыжня і пад.

П. цвіка.

2. Верхні канец караняплода.

П. трускалкі.

|| прым. пле́шачны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вастры́ць, вастру́, во́стрыш, во́стрыць; во́страны; незак., што.

1. Рабіць што-н. вострым.

В. серп, нож, брытву.

В. зброю (таксама перан.: рыхтавацца да ўзброенага нападу на каго-н.).

2. Рабіць завостраным (канец алоўка, пяра).

В. аловак.

|| зак. навастры́ць, -вастру́, -во́стрыш, -во́стрыць; -во́страны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

doomsday [ˈdu:mzdeɪ] n. Стра́шны суд, дзень Стра́шнага суда́, кане́ц све́ту

♦

till doomsday infml да друго́га прышэ́сця

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ко́нчено разг.

1. (о прекращении, окончании чего-л.) ко́нчана, ско́нчана;

всё ко́нчено усё ско́нчана;

2. (довольно, достаточно) кане́ц!, го́дзе!, хо́піць!;

я не согла́сен, и ко́нчено! разг. я не зго́дзен, і кане́ц!;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тэламе́ра

(ад гр. telos = канец + meros = частка)

канцавы ўчастак храмасомы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

extremity

[ɪkˈstreməti]

n., pl. -ties

1) кане́ц -ца́ m., край -ю m. (кане́ц)

2) скра́йняя патрэ́ба, бяда́ f.

3) скра́йнасьць (у пагля́дах); скра́йняя неабхо́днасьць

•

- extremities

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)