Тэлегляда́ч ‘адрасат, прымальнік тэлевізійных перадач’ (ТСБМ, Баршч.). Калька з рус. телезри́тель або з польск. telewidz ‘тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Абавязко́ва калька з рус. обязательно (20‑я гады XX ст.), гл. Бардон, Узв. 3, № 8, стар. 101.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ваенна-паве́траны ’які мае адносіны да ваеннай авіяцыі’ (КТС). Калька з рус. военно‑воздушный (Крукоўскі, Уплыў, 132).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вы́канаць (БРС, Нас., Яруш.; КЭС, лаг.; Касп., Бяльк.). Запазычанне або структурная калька польск. wykonać. Гл. таксама канаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Добранаме́рны ’добранамерны’ (БРС). Калька рус. благонаме́ренный ’тс’. Лексема добранаме́рнасць (БРС) з’яўляецца, як можна меркаваць, калькай рус. благонаме́ренность.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мешкава́ць, мяшкава́ць ’насыпаць у мяшкі’ (бераст., Сцяшк. Сл.; нясв., Сл. ПЗБ). Калька (пераклад) з польск. workować ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Падру́чнік ’кніга, па якой вывучаюць які-н. прадмет’ (ТСБМ). Калька польск. podręcznik ’тс’. Далей да рука (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Падшкля́нак ’падстаўка з ручкай (звычайна металічная), у якую ўстаўляюць шклянку’ (ТСБМ). Да шклянка. Калька рус. подстаканник ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Па́сьбіска ’паша’ (шальч., Сл. ПЗБ) — калька з бел. пась‑ бішча (там жа) на ўзор польск. pastwisko ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Слупня́к ‘вострая інфекцыйная хвароба, якая прыводзіць да сутаргі мышцаў’ (ТСБМ). Да слуп (гл.); калька рус. столбня́к ‘тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)