Памаўза́ ’шкоднік, свавольнік’ (ТСБМ, Гарэц., Янк., Сл. ПЗБ), ’няспрытны, непаваротлівы чалавек’ (З нар. сл.), памаўзлі́вы ’зладзеяваты’ (Касп.), ’шкодны, праказлівы’ (Сцяшк.). Фармальна аддзеяслоўны дэрыват з ‑а асновай ад *памоўзаць; але ў гэтай форме дзеяслоў не зафіксаваны, хаця існуе палес.моўзаць ’кусаць без зубоў, дзяснамі (пра дзіця, сысуна)’. Далейшыя сувязі гл. галамоўза.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
сцішэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е; зак.
1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пра гукі, шумы: перастаць чуцца, стаць нячутным.
Рыканне кароў сцішэла.
У лесе сцішэла (безас.).
2. Супакоіцца, перастаць перажываць, хвалявацца і пад.
Вярнуўся сын, і маці сцішэла.
3. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Пра з’явы прыроды: паменшыцца ў сіле, аслабець.
Снег сцішэў.
Мора сцішэла (супакоілася).
4. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Крыху ўціхнуць, перастаць балець.
Боль зубоў сцішэў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
-адонт
(гр. odus, -ontos = зуб)
другая састаўная частка складаных слоў, што з’яўляюцца назвамі выкапнёвых жывёл, класіфікацыя якіх праводзіцца паводле будовы зубоў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
адэнты́я
(ад а- + лац. dens, -ntis = зуб)
адсутнасць усіх або многіх зубоў у выніку парушэння фарміравання зубных пачаткаў у эмбрыянальным перыядзе.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
гетэрато́пія
(ад гетэра- + гр. topos = месца)
змена месца фарміравання органа ў жывёл у працэсе іх індывідуальнага развіцця (напр.зубоў на паднябенні).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
флюаро́з
(ад лац. fluorum = фтор)
хранічная хвароба зубоў і касцявой сістэмы, якая выклікаецца залішнім ужываннем фтору з вадой і харчовымі прадуктамі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
зуба́сты, ‑ая, ‑ае.
1. З вялікімі, вострымі зубамі; з вялікай колькасцю зубоў. Вялікі зубасты шчупак стаяў у вадзе нерухома, як затопленае палена, падпільноўваючы на мелкім месцы верхаводак і сяляў.В. Вольскі.
2.перан. Дзёрзкі, востры на язык. — Славік у мяне зубасты хлапчук, стойкі ў сваіх намерах.Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
eruption
[ɪˈrʌpʃən]
n.
1) вы́бух -у m., узьнікне́ньне n.
2) Geol. выкіда́ньне (ля́вы)
3) вы́сыпка f. (пры во́дры)
4) прарэ́званьне (зубо́ў, ро́гаў)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
выпадзе́ннен.
1. (валасоў, зубоўі г. д.) Áusfallen n -s;
выпадзе́нне валасо́ў Háarausfall m -(e)s;
2.:
выпадзе́нне сне́гу Schnéefall! m -s, -fälle
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Разлёпа, разлёпушка ’нязграбны чалавек’ (астрав., Сл. ПЗБ), укр.леп ’ліпкі бруд’, ле́павча ’бруднае дзіця’, славен.lép ’клей’, серб.-харв.ле̑п ’клей, усё, што клеіць’, ц.-слав.лепъ ’клей, пластыр’. Да прасл.*lepъ, *lьpъ ’клей, усё, што ліпне’ (ЕСУМ, 3, 222–223). Падрабязней гл. ЭССЯ, 14, 224–225. Параўн. ляпня́к ’недапечаны хлеб, які ліпне да зубоў’ (гл.).