diabolic

[,daɪəˈbɑ:lɪk]

adj.

1) д’я́бальскі, сатані́чны

2) чарто́ўскі, злы як чорт

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

fiendish

[ˈfi:ndɪʃ]

adj.

чарто́ўскі; д’я́бальскі, сатані́нскі, ве́льмі лю́ты або́ злы; ліхадзе́йны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

fractious

[ˈfrækʃəs]

adj.

1) злы; раздражнёны, раззлава́ны

2) непаслухмя́ны, упа́рты, нараві́сты

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

д’ябал назоўнік | мужчынскі род

У рэлігійнай міфалогіі: злы дух, чорт, сатана, які пярэчыць богу; цяпер ужыв. як лаянкавае слова, а таксама ў некаторых выразах.

  • Куды цябе д. нясе?!
  • Якога д’ябла я там не бачыў? (чаго я там не бачыў, чаго я туды пайду?).

|| прыметнік: д’ябальскі.

  • Д’ябальская спёка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

unclean [ˌʌnˈkli:n] adj.

1. fml нячы́сты, бру́дны

2. неаха́йны, мурза́ты

3. амара́льны, не прысто́йны;

an unclean spirit злы дух, дэ́ман

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

а́спід​1

(гр. aspis, -idos)

1) від ядавітай трапічнай змяі;

2) перан. злы, вераломны чалавек.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

дэ́ман, ‑а, м.

1. У старажытнагрэчаскай міфалогіі — бажаство, дух, істота, нешта сярэдняе паміж чалавекам і богам.

2. У хрысціянскай міфалогіі — д’ябал, злы дух, нячыстая сіла.

3. перан. Уст. Увасабленне якой‑н. страсці, заганы і пад.

[Грэч. daimōn.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сібе́рны ‘пранізлівы халодны (пра вецер); злы, буяны (аб чалавеку)’ (ТСБМ, Шат., Сцяшк., Нік., Жд. 1), ‘вялікі’: сіберны мароз (Пятк., Сержп. Прымхі, Жд. 2), ‘злосны, дрэнны’ (Жыв. сл.), сібі́рны ‘злы, жорсткі’ (Некр., Бяльк., Жд. 1, Скарбы), сібі́рка ‘сіберны, халодны вецер’ (Бяльк.), sibièrny ‘вылюдак, прыгнятальнік’ (Федар. 4), sibírnik ‘бандыт, крымінальнік’ (Варл.). Рус. смал., варонеж. сиби́рный ‘зверскі, злы’. Калі меркаваць па першым значэнні, то, відавочна, з сівер (гл.) пад уплывам Сібір у духу народнай этымалогіі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Плахе́й ’злы’ (чэрык., ЛА, 5). З рус. плохой ’тс’ (Карскі, 2, 230).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

villainous [ˈvɪlənəs] adj.

1. lit. злачы́нны; злы, ліхі́, по́длы;

give a villainous leer гля́нуць ско́са

2. infml агі́дны, жу́дасны, га́дкі, паску́дны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)