á bschießen
* vt
1) падстрэ́ ліць, збіць стрэ́ лам
2) стрэ́ ліць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
пла́ нка ж. é iste f á tte f
збіць пла́ нкуспарт. у скачках ) die Lé iste ré ißen*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
skopać
зак.
1. перакапаць;
2. пабіць, збіць (нагамі
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
strącić
зак.
1. збіць ;
2. скінуць;
3. асадзіць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Скукла́ ць ‘з’есці, зжэрці’ (Нас. ). Запазычанне з польск. skukłać ‘змяць; збіць , змардаваць’. Апошняе да kukłać < kukła , kukiełka ‘калач, рулет’ < лат. cucullus і cuculla ‘галаўны ўбор’ (Брукнер , 280). Іншага паходжання ску́ кліць ‘нанізаць’ (паст. , Сл. ПЗБ ) ад ку́ кла ‘звязка, нізка’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
zbić
зак.
1. збіць ;
zbić z nóg — збіць з ног;
zbić z desek — скалаціць з дошак;
2. разбіць;
zbić szklankę — разбіць шклянку;
3. збіць ; пакалаціць; пабіць;
4. перан.
zbić dowody — абвергнуць доказы;
zbić na kwaśne jabłko разм. збіць на горкі яблык
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
ubić
зак.
1. утрамбаваць; укачаць;
ubić drogę — укачаць дарогу;
2. збіць ;
ubić śmietanę — збіць смятану;
ubić interes разм.
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
совле́ чь сов. уст. у́ ць, сарва́ ць, садра́ ць;
◊
совле́ чь с пра́ вильного пути́ збіць з пра́ вільнай даро́ гі (з пра́ вільнага шля́ ху).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
го́ нар
(польск. honor, ад лац. honor)
1) пачуццё грамадскай або асабістай годнасці; тое, што выклікае павагу;
2) павага, слава;
3) перавялічанае ўяўленне аб сваёй годнасці; фанабэрыстасць;
збіць г.-н. не задавацца.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
натаўчы́ , ‑таўку, ‑таўчэш, ‑таўчэ; ‑таўчом, ‑таўчаце; пр. натоўк, ‑таўкла, ‑ло; зак.
1. чаго . Стаўчы якую‑н. колькасць. Натаўчы солі. // Натаўчы бульбы.
2. чаго . Збіць таўкачом скурку з зерня ў працэсе вырабу круп. Натаўчы проса.
3. чаго . Разм. Разбіць шмат чаго‑н. Натаўчы бутэлек.
4. каго-што , у што , каму . Разм. Набіць, збіць ; надаваць. На Язэпа пазіралі, як на нейкага казачнага героя,.. які не пабаяўся старшыню натаўчы. Чарот . [Яўген:] — Нікуды я не пайду, пакуль морды яму не натоўпу як след. Савіцкі .
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)