трахеі́т, ‑у, М ‑хеіце, м.

Запаленне слізістай абалонкі трахеі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тыфлі́т, ‑у, М ‑ліце, м.

Спец. Запаленне сляпой кішкі.

[Грэч. typhlos — сляпы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

флегмо́на, ‑ы, ж.

Гнойнае запаленне падскурнай або міжмышачнай клятчаткі.

[Ад грэч. phlegmonē.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ангі́на, ‑ы, ж.

Запаленне слізістай абалонкі зева, асабліва міндалепадобных залоз.

[Лац. angina.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апендыцы́т, ‑у, М ‑цыце, м.

Запаленне апендыкса (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каксі́т, ‑у, М ‑сіце, м.

Запаленне тазасцегнавога сустава ў чалавека.

[Ад лац. coxa — сцягно.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

калі́т, ‑у, М ‑ліце, м.

Запаленне тоўстай кішкі. Хранічны каліт.

[Ад грэч. kōlon — абадочная кішка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рыні́т, ‑у, М ‑ніце, м.

Запаленне слізістай абалонкі носа; насмарк.

[Лац. rhinitis ад грэч. rhis, rhinos — нос.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэціні́т, ‑у, М ‑ніце, м.

Запаленне сятчастай абалонкі вока (рэціны).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стаматы́т, ‑у, М ‑тыце, м.

Запаленне слізістай абалонкі поласці рота.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)