лёгкое сущ., анат. лёгкае, -кага ср.;

воспале́ние лёгких мед. запале́нне лёгкіх.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

inflame [ɪnˈfleɪm] v.

1. med. запаля́цца (пра рану); выкліка́ць запале́нне

2. fml (with) узбуджа́ць, узру́шваць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

нефрыт,

запаленне нырак.

т. 11, с. 305

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

менінгі́т, ‑у, М ‑гіце, м.

Запаленне абалонак галаўнога мозга.

[Ад грэч. meninx — мазгавая абалонка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бранхі́т, ‑у, М ‑хіце, м.

Запаленне слізістай абалонкі бронхаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

брушы́на, ‑ы, ж.

Унутраная абалонка брушной поласці. Запаленне брушыны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кан’юнктыві́т, ‑у, М ‑віце, м.

Запаленне кан’юнктывы. Хранічны кан’юнктывіт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кераты́т, ‑у, М ‑тыце, м.

Запаленне рагавой абалонкі вока.

[Ад грэч. kéras — рог.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лімфадэні́т, ‑у, М ‑ніце, м.

Спец. Запаленне лімфатычных вузлоў.

[Ад лац. lympha — вільгаць і грэч. adén — залоза.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

масты́т, ‑у, М ‑тыце, м.

Запаленне малочнай залозы; грудніца.

[Лац. mastitus ад грэч. mastós — сасок, грудзі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)